Από την Συντακτική Ομάδα του Helleniscope
Την περασμένη Κυριακή ήμουν στην τοπική μου εκκλησία και δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου όταν ο ιερέας διάβασε και επαίνεσε το μήνυμα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για την 1η Σεπτεμβρίου, την αρχή της Ινδίκτου. Η Εκκλησία εισέρχεται στο νέο εκκλησιαστικό έτος με με ευχαριστήριες προσευχές και ανανεωμένη δέσμευση στον Χριστό. Παραδοσιακά, αυτή η ημέρα – γνωστή ως Ινδίκτιον – είναι μια στιγμή μετάνοιας, επιστροφής στον Θεό και παρακλήσεως για τις ευλογίες Του για το επόμενο έτος.
Αλλά φέτος, για άλλη μια φορά, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επέλεξε να αντικαταστήσει τη φωνή του Ευαγγελίου με τη ρητορική της παγκοσμιοποιητικής ιδεολογίας. Το μήνυμά του, που μεταδόθηκε από την Κωνσταντινούπολη, είναι λιγότερο μια θεολογική προτροπή και περισσότερο ένα πολιτικό μανιφέστο για τον περιβαλλοντισμό από πάνω μέχρι κάτω. Ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο, ενίσχυσε την εικόνα του μεταξύ των πιστών ως πληρωμένου ηθοποιού στην παγκόσμια πολιτική – και έτσι τον αντιλαμβάνονταν ευρέως λόγω της εμπλοκής του στην Ουκρανία, αλλά και αλλού.
Ένας Μανδύας «Εφαρμοσμένης Οικολογίας» αντί για Ορθοδοξία
Σύμφωνα με τα δικά του λόγια, η Ορθοδοξία είναι «η οικολογική μορφή του Χριστιανισμού» («Ἡ Ὀρθοδοξία … εἶναι ἡ οἰκοφιλική μορφή τοῦ Χριστιανισμοῦ»), και η ζωή της Εκκλησίας δεν είναι τίποτα λιγότερο από «εφαρμοσμένη οικολογία» («ἐφηρμοσμένη οἰκολογία»). Ισχυρίζεται μάλιστα ότι η ανακήρυξη της 1ης Σεπτεμβρίου ως ημέρα προσευχής για το περιβάλλον δεν ήταν μια απλή απάντηση στις σύγχρονες ανησυχίες, αλλά «συνέπεια και επέκταση της ζωής της Εκκλησίας».
Ωστόσο, πουθενά στη μακροσκελή δήλωσή του δεν ζητά μετάνοια εν Χριστώ, αγιότητα ή σωτηρία ψυχών. Ο άξονας του μηνύματος δεν είναι ο Σταυρός και η Ανάσταση, αλλά η «βιωσιμότητα», η «οικολογική μετάνοια» και η «αλληλεγγύη». Η Πίστη αδειάζει από το σωτήριο περιεχόμενό της και αναδιαμορφώνεται ως πολιτικό εργαλείο.
Οικουμενισμός Μεταμφιεσμένος σε Περιβαλλοντισμό (Οικολογία)
Ο Πατριάρχης δηλώνει ανοιχτά την πρόθεσή του να κάνει την οικολογία «κεντρικό θέμα διαχριστιανικού και διαθρησκευτικού διαλόγου» («εἰς τήν ἀνάδειξιν τῆς οἰκολογικῆς θεματικῆς εἰς κεντρικόν ζήτημα τοῦ διαχριστιανικοῦ καί τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου»). Καυχιέται ότι προωθεί «χριστιανικές αρχές φιλικές προς το περιβάλλον» σε «διεθνείς θεσμούς, οικολογικούς οργανισμούς, επιστημονικά ιδρύματα και την κοινωνία των πολιτών».
Αυτή είναι η γνωστή οικουμενιστική και παγκοσμιοποιητική ατζέντα που έχει σημαδέψει ολόκληρη τη θητεία του. Αντί να υπερασπίζεται την αλήθεια της Ορθοδοξίας ενάντια στην Κακοδοξία, ο Βαρθολομαίος θέτει την Εκκλησία στην υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) και άλλων κοσμικών παγκοσμιοποιητικών γραφειοκρατιών. Οι Άγιοι Πατέρες προειδοποίησαν για την μη υπαγωγή της Εκκλησίας σε κοσμικές δομές· ο Βαρθολομαίος τις ασπάζεται με ενθουσιασμό.
Λάθος Διάγνωση της Κρίσης
Ίσως το πιο ανησυχητικό είναι η δραματική του διακήρυξη: «Το μέλλον της ζωής στον πλανήτη μας θα είναι είτε οικολογικό και ειρηνικό — ή ανύπαρκτο» («Τό μέλλον τῆς ζωῆς εἰς τόν πλανήτην μας ἤ θά εἶναι οἰκολογικόν καί εἰρηνικόν ἤ ἀνύπαρκτον»).
Αυτού του είδους η απολυταρχική κινηματογράφηση του φόβου ανήκει σε αποτυχημένα περιβαλλοντικά κινήματα των τελευταίων πενήντα ετών, όχι στο στόμα ενός Πατριάρχη. Αγνοεί εντελώς την πραγματική παρακμιακή πολιτισμική κρίση της εποχής μας. Την κατάρρευση των ποσοστών των γεννήσεων, τις αμβλώσεις, τη στειρότητα, την καταστροφή της οικογένειας, την αποστασία από την πίστη και την ηθική παρακμή.
Όπου κι αν κοιτάξουμε, οι πληθυσμοί μειώνονται — όχι μόνο στη Δύση, αλλά και στην Κίνα, την Ιαπωνία, τη Ρωσία, ακόμη και σε διάφορα μέρη της Αφρικής. Ολόκληρα έθνη αντιμετωπίζουν δημογραφική αυτοκτονία. Αντί λοιπόν να καλεί τους Ορθόδοξους Χριστιανούς να «αυξάνονται και να πληθύνονται» (Γένεση, 1:28), να υπερασπιστούν τη ζωή και να ξαναχτίζουν την οικογένεια, ο Βαρθολομαίος στρέφει την προσοχή στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και στα συνθήματα για το κλίμα.
Πολιτική Ιδεολογία κάτω από Θρησκευτικό Μανδύα
Ο ίδιος ο Βαρθολομαίος καυχιέται ότι το Πατριαρχείο θα συνεχίσει να προβάλλει το μήνυμά του «εντός διεθνών θεσμών, οικολογικών οργανώσεων, επιστημονικών ιδρυμάτων και της κοινωνίας των πολιτών». («εἰς τήν προβολήν … ἐν τῷ πλαισίῳ διεθνῶν θεσμῶν, οἰκολογικῶν ὀργανώσεων, ἐπιστημονικῶν ἱδρυμάτων καί τῆς κοινωνίας τῶν πολιτῶν»).
Αυτό μετατρέπει την Εκκλησία σε ομάδα πίεσης, σε μια ομάδα λόμπινγκ. Το έργο του Πατριαρχείου δεν είναι πλέον η καθοδήγηση των ψυχών, αλλά η προώθηση πολιτικών εκστρατειών. Αυτή η αντιστροφή είναι επικίνδυνη. Το Ευαγγέλιο δεν είναι πλέον το μέτρο της πολιτικής, αλλά η πολιτική γίνεται το μέτρο του Ευαγγελίου. Η Ορθοδοξία, περιορίζεται σε περιβαλλοντικό ακτιβισμό, καθίσταται αδιακρίτως όμοια με οποιαδήποτε κοσμική ΜΚΟ.
Συμπέρασμα: Αίρεση Ντυμένη στα Πράσινα
Το μήνυμα της Ινδίκτου του Πατριάρχη Βαρθολομαίου αποτελεί τραγική μαρτυρία της μακράς απομάκρυνσής του από την Ορθοδοξία. Αντί για μετάνοια και σωτηρία εν Χριστώ, κηρύττει «οικολογική μετάνοια». Αντί για θέωση, προσφέρει «βιωσιμότητα, αειφόρο ανάπτυξη». Αντί για Σταυρό, προσφέρει «αλληλεγγύη».
Σε μια στιγμή που ο ίδιος ο πολιτισμός φθείρεται & διαφθείρεται μέσα από τη στειρότητα και την αποστασία, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως δεν έχει τίποτα να πει για τη ζωή, την οικογένεια ή την αγιότητα. Κηρύττει ένα ψευδές Ευαγγέλιο οικολογικής ιδεολογίας τυλιγμένο σε θρησκευτικά ενδύματα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί πιστοί Χριστιανοί δικαίως τον αποκαλούν όχι «Οικουμενικό Πατριάρχη», αλλά «Πράσινο Πατριάρχη» ─ έναν ιεράρχη που ανταλλάσσει τον πλούτο της Ορθοδοξίας με το νόμισμα της παγκοσμιοποίησης, τυλιγμένος κυριολεκτικά σε πράσινα δολάρια αντί για τον μανδύα του Χριστού.
Πατερικές Αντιθέσεις: Η Ορθόδοξη Άποψη για τη Δημιουργία
Οι Άγιοι Πατέρες μίλησαν με δύναμη για τη δημιουργία — αλλά ποτέ με τον πολιτικοποιημένο, κινδυνολογικό τρόπο του Βαρθολομαίου.
- Ο Μέγας Βασίλειος στο βιβλίο του «Εξαήμερον» δίδαξε ότι η κτίση, η δημιουργία αποκαλύπτει τη σοφία και τη δόξα του Θεού, αλλά ότι η σωστή τάξη της μπορεί να γίνει αντιληπτή μόνο όταν ο ίδιος ο άνθρωπος καθαρθεί, εξαγνιστεί μέσω της μετάνοιας. Η ομορφιά του κόσμου μας δείχνει τον Δημιουργό, όχι τα πολιτικά συνθήματα.
- Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής εξήγησε ότι ο κόσμος βρίσκει την εκπλήρωσή του μόνο στον Χριστό, στον οποίο «παντελώς συνοψίζεται η κτίση». Δεν είναι τα οικολογικά προγράμματα, αλλά η αγιότητα της ζωής που μεταμορφώνει τον κόσμο.
- Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος περιέγραψε πώς ακόμη και οι πέτρες και τα δέντρα φαίνονται γεμάτα φως στον αγιασμένο άνθρωπο. Το αληθινό «οικολογικό όραμα» προέρχεται από την ένωση με τον Θεό, όχι από τις διασκέψεις των Ηνωμένων Εθνών (OHE).
Με άλλα λόγια, η αυθεντική Ορθόδοξη προσέγγιση της δημιουργίας είναι βαθιά θεολογική και ασκητική. O άνθρωπος μετανοεί, αγιάζεται και μέσω αυτού η ίδια η δημιουργία θεραπεύεται και ανανεώνεται. Αυτό απέχει έτη φωτός από τον κούφιο περιβαλλοντισμό του λεγόμενου «Πράσινου Πατριάρχη».
Αφήστε μια απάντηση