Οι αντιπαραθέσεις και οι διαιρέσεις εντός της ΕΕ γίνονται ολοένα και πιο έντονες και η δημόσια αντίσταση αυξάνεται σταθερά. Οι αναλύσεις δείχνουν επίσης ότι το εγχείρημα της ΕΕ δεν είναι μόνο πολιτικό αλλά και οικονομικό αδιέξοδο.
Δύο προτάσεις μομφής κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εκκρεμούν αυτή τη στιγμή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής απορρίπτεται πλέον από 6 στους 10 Ευρωπαίους πολίτες. Η οικονομική κατάσταση επιδεινώνεται σε πολλές χώρες, ιδιαίτερα στην ευρωζώνη. Ταυτόχρονα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από υπερβολικούς γραφειοκρατικούς κανονισμούς και τις ιδεολογικά καθοδηγούμενες πολιτικές της «Πράσινης Συμφωνίας», της εκστρατείας εμβολιασμού με 10 εμβόλια Covid ανά πολίτη της ΕΕ, του διαβατηρίου εμβολιασμού και της ψηφιακής ταυτότητας (EUID), της επέκτασης της παράνομης κεντρικής εξουσίας και της προσπάθειας να βυθιστεί η Ευρώπη σε έναν ακόμη πόλεμο κατά της Ρωσίας, ακολουθώντας τα βήματα του Ναπολέοντα, του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου, ο οποίος εξαπέλυσε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και του Χίτλερ.
Σε πρόσφατη ομιλία της στο Κοινοβούλιο, η Πρόεδρος της Επιτροπής συνόψισε τους λόγους για τους οποίους η ΕΕ απορρίπτεται ολοένα και περισσότερο. Υποσχέθηκε πόλεμο, λογοκρισία, πανδημία και συγκεντρωτισμό. Η ομιλία της φον ντερ Λάιεν για την Κατάσταση της ΕΕ ανακοίνωσε έτσι στους πολίτες περισσότερα από αυτά που υποφέρουν οι μάζες: επανεξοπλισμό, αποδυνάμωση των χωρών, διάλυση της δημοκρατίας και λογοκρισία.
Η ομιλία της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στις 10 Σεπτεμβρίου είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ρητορικής και χειραγώγησης. Με σοφιστικέ λόγους και περίπλοκα επιχειρήματα, η πραγματικότητα παρακάμπτεται και διαστρεβλώνεται επιδέξια. Η ΕΕ βρίσκεται σε οικονομική κρίση, απομονώνεται από την ανατολή και τη δύση και χάνει αυξανόμενη υποστήριξη εντός της ΕΕ. Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αντιτίθεται σε αυτό με μεγαλοπρεπείς και αφηρημένες έννοιες όπως η ελευθερία, η ειρήνη και η ευημερία.
Παρεμπιπτόντως, η τελευταία μάχη του Ναπολέοντα Βοναπάρτη έλαβε χώρα μόλις 15 χιλιόμετρα νότια των Βρυξελλών και το Μάνεκεν Πις του (που απεικονίζεται παραπάνω) κοντά στο χωριό Βατερλώ.
Σε μια μελέτη δύο μερών, ο Ιταλός ερευνητής δημοσιογράφος Thomas Fazi εξηγεί λεπτομερώς γιατί το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από την αποσύνθεση της ΕΕ.
Τίτλος μελέτης: «Το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από την αποσύνθεση της ΕΕ» – Μέρος 1 και Μέρος 2
Οι κύριες θέσεις είναι:
Ο υπερεθνικισμός ως αποτυχημένο παράδειγμα:
Το υπερεθνικό μοντέλο της ΕΕ βασίστηκε στην ιδέα ότι η συγκέντρωση της εθνικής κυριαρχίας σε έναν υπερεθνικό θεσμό θα ενίσχυε τα κράτη μέλη τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Ωστόσο, η υπόθεση ότι η βαθύτερη ολοκλήρωση θα οδηγούσε αυτόματα σε καλύτερα οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα έχει αποδειχθεί λανθασμένη. Αντιθέτως, έχει παρεμποδίσει την ανάπτυξη και τον οικονομικό δυναμισμό. Αυτό οφείλεται στις εγγενείς οικονομικές και (γεω)πολιτικές αδυναμίες του υπερεθνικισμού.
Αποτυχημένη οικονομική ολοκλήρωση:
Η ολοκλήρωση της ΕΕ δεν έχει αποφέρει τα υποσχόμενα οικονομικά οφέλη.
Η ΕΕ υστερεί σε σχέση με συγκρίσιμες οικονομίες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ιδίως όσον αφορά την καινοτομία, την παραγωγικότητα και τον οικονομικό δυναμισμό. Η μελέτη προσδιορίζει τους βασικούς διαρθρωτικούς περιορισμούς που επιβάλλονται από το υπερεθνικό μοντέλο ως τους κύριους λόγους αυτής της στασιμότητας.
Αυτό οφείλεται κυρίως στις διαρθρωτικές αδυναμίες της ευρωζώνης. Αυτά έχουν υπονομεύσει την ικανότητα των μεμονωμένων χωρών να ανταποκρίνονται ευέλικτα στις εσωτερικές και εξωτερικές προκλήσεις που προκύπτουν από τις οικονομικές και πολιτικές τους ανάγκες και τις δημοκρατικές προσδοκίες των πολιτών τους, χωρίς να παρέχεται επαρκής αποζημίωση σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Αντιβιομηχανική πολιτική:
Το υπερεθνικό παράδειγμα της ΕΕ έρχεται σε θεμελιώδη αντίθεση με την τρέχουσα παγκόσμια τάξη, η οποία χαρακτηρίζεται όλο και περισσότερο από κρατικά καθοδηγούμενες βιομηχανικές στρατηγικές και γεωπολιτικό ανταγωνισμό. Το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο της ΕΕ και οι αυστηροί κανόνες κρατικών ενισχύσεων εμποδίζουν την κρατικά καθοδηγούμενη βιομηχανική πολιτική, η οποία είναι απαραίτητη για την ενίσχυση της καινοτομίας και της ανταγωνιστικότητας. Αυτός ο προσανατολισμός, που κατοχυρώνεται στις συνθήκες και τα νομικά πλαίσια της ΕΕ, αφήνει την Ευρώπη ανεπαρκώς εξοπλισμένη για να ανταγωνιστεί χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα, οι οποίες επιδιώκουν ενεργά στρατηγικές βιομηχανικές πολιτικές.
Ζητήματα διακυβέρνησης:
Η σύνθετη διακυβέρνηση της ΕΕ, που χαρακτηρίζεται από κατακερματισμένες και γραφειοκρατικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων, παρεμποδίζει την ικανότητά της να ανταποκρίνεται σε κρίσεις ή να εφαρμόζει συνεκτικές πολιτικές. Οι προσπάθειες συγκέντρωσης των επενδύσεων και της βιομηχανικής πολιτικής συχνά οδηγούν σε αναποτελεσματικότητα, υπονομεύοντας την ικανότητα της ΕΕ να ενεργεί ως ενοποιημένη οντότητα.
Η τεχνοκρατία οδηγεί σε κακά πολιτικά αποτελέσματα:
Το υπερεθνικό πλαίσιο της ΕΕ, το οποίο δίνει προτεραιότητα στη τεχνοκρατική λήψη αποφάσεων έναντι της δημοκρατικής εκπροσώπησης, περιορίζει την εθνική δημοκρατική εποπτεία και συγκεντρώνει την εξουσία σε μη υπόλογους θεσμούς όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αυτό έχει οδηγήσει σε πολιτικές που δίνουν προτεραιότητα στα συμφέροντα της ελίτ και της ολιγαρχίας έναντι εκείνων των πολιτών.
Η ευθυγράμμιση της ΕΕ με την πολιτική των ΗΠΑ, ιδίως με την Ουκρανία και την Κίνα, έχει επιδεινώσει την ενεργειακή κρίση και την παρακμή της βιομηχανίας. Το υψηλό κόστος ενέργειας και οι αναποτελεσματικοί δασμοί έχουν αποδυναμώσει περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας. Αυτό έχει επιδεινώσει την οικονομική και γεωπολιτική περιθωριοποίηση της ΕΕ.
Προτάσεις πολιτικής:
Οι αδυναμίες της ΕΕ είναι εγγενείς στο ίδιο το υπερεθνικό παράδειγμα. Οι προσπάθειες αντιμετώπισης αυτών των αδυναμιών εντός του τρέχοντος πλαισίου συχνά επιδεινώνουν τα προβλήματα.
Η μελέτη προτείνει την υπέρβαση του τρέχοντος υπερεθνικού μοντέλου και την παροχή μεγαλύτερης ευελιξίας στα έθνη-κράτη για την προσαρμογή των οικονομικών και βιομηχανικών πολιτικών. Αυτό επιτρέπει στρατηγικές κυβερνητικές επενδύσεις και μειώνει την εξάρτηση από κεντρικές, γραφειοκρατικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
Συνιστάται επίσης να εξεταστούν εναλλακτικά, ευέλικτα μοντέλα συνεργασίας που διατηρούν την εθνική κυριαρχία, ενώ ταυτόχρονα προωθούν την οικονομική και πολιτική συνεργασία.
Συνιστάται ιδιαίτερα η ανάγνωση ολόκληρου του κειμένου!
Αφήστε μια απάντηση