Ο λαβύρινθος επιχειρηματικών διαδρομών, από το Κατάρ μέχρι την Φουτζέιρα
Στον κόσμο των ελληνικών επιχειρήσεων, λίγοι έχουν καταφέρει να υφάνουν ένα τόσο περίπλοκο δίκτυο διασυνδέσεων όσο ο Δημήτρης Μπάκος, ο Ιωάννης Καϋμενάκης και ο Αλέξανδρος Εξάρχου. Αυτοί οι τρεις επιχειρηματίες, με φόντο την εφοπλιστική και κατασκευαστική δραστηριότητα, έχουν δημιουργήσει έναν λαβύρινθο εταιρειών που εκτείνεται από τα λιμάνια της Μέσης Ανατολής μέχρι τα μεγάλα έργα υποδομής και τα media στην Ελλάδα. Βασισμένο σε ένα γράφημα που απεικονίζει αυτές τις σχέσεις, το άρθρο αυτό εξερευνά τις διαδρομές τους, ξεκινώντας από το Κατάρ και φτάνοντας μέχρι την Φουτζέιρα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Οι ρίζες στη Μέση Ανατολή: Από την Φουτζέιρα στο Κατάρ
Ο Δημήτρης Μπάκος και ο Ιωάννης Καϋμενάκης, πρώην ναυτικοί, ξεκίνησαν την επιχειρηματική τους πορεία το 1997 στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ιδρύοντας εταιρεία μεταφοράς καυσίμων στο λιμάνι της Φουτζέιρα, ένα σημαντικό κέντρο bunkering και εμπορίου πετρελαίου. Μαζί με τον Αλέξανδρο Εξάρχου, ο οποίος έχει μακρά εμπειρία στις κατασκευές, διατηρούν επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένης της ναυτιλιακής εταιρείας Altomare, η οποία ελέγχει τάνκερ όπως VLCC. Η παρουσία τους στο Κατάρ είναι εμφανής μέσω της Aktor Qatar, θυγατρικής της Aktor, η οποία αναλαμβάνει έργα υποδομής, όπως η διαχείριση εγκαταστάσεων στο Διεθνές Αεροδρόμιο Hamad της Ντόχα και υποστήριξη για το Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA 2022. Αυτές οι δραστηριότητες αποτελούν τη βάση του δικτύου τους, συνδέοντας την ενέργεια και τις υποδομές με διεθνή projects.
Η είσοδος στις ελληνικές κατασκευές: Intrakat και Aktor
Το 2022, οι τρεις επιχειρηματίες εισήλθαν δυναμικά στον ελληνικό κατασκευαστικό κλάδο, αποκτώντας το 31,7% της Intrakat μέσω της εταιρείας Winex Investments, με επένδυση 70,2 εκατομμυρίων ευρώ. Η κίνηση αυτή σηματοδότησε την αρχή μιας σειράς εξαγορών. Το 2023, η Intrakat εξαγόρασε το 100% της Aktor, θυγατρικής του ομίλου Ellaktor, ενισχύοντας τη θέση της στις κατασκευές. Το 2024, η Intrakat μετονομάστηκε σε Aktor, δημιουργώντας έναν όμιλο με πέντε θυγατρικές και επενδύσεις 2 δισεκατομμυρίων ευρώ, με σχέδια ανάπτυξης μέχρι το 2030. Οι εταιρείες Winex Investments (39,53%), Castellano Properties (13,1%) και Blue Silk (15,8%) λειτουργούν ως οχήματα επενδύσεων, ελέγχοντας σημαντικά ποσοστά στον όμιλο Aktor. Αυτές οι κυπριακές εταιρείες, ελεγχόμενες από τους Μπάκο, Καϋμενάκη και Εξάρχου, απεικονίζονται στο γράφημα ως κρίκοι που συνδέουν τις διεθνείς δραστηριότητες με τις ελληνικές.
Ενέργεια και Ανανεώσιμες Πηγές: Η περίπτωση Biosar
Μέσα σε αυτόν τον λαβύρινθο ξεχωρίζει η Biosar, η μονάδα ηλιακής ενέργειας της Aktor (AKTOR Solar Power), η οποία προσφέρει ολοκληρωμένες λύσεις σε φωτοβολταϊκά έργα. Ιδρυθείσα το 2011 και πλήρως ενσωματωμένη στην Aktor το 2012, η Biosar έχει επεκταθεί σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κύπρος και η Χιλή, με έργα όπως ένα πάρκο 256 MWp στην Αυστραλία. Στο γράφημα, η Biosar συνδέεται με τις Castellano Properties και Blue Silk, υποδηλώνοντας πιθανές επενδυτικές σχέσεις ή ελέγχους μέσω του ομίλου Aktor, ενισχύοντας την παρουσία τους στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Media και Τραπεζικός Τομέας: Action 24 και Attica Bank
Η επέκταση δεν σταματά στις κατασκευές. Το 2023, οι Μπάκος και Καϋμενάκης εξαγόρασαν το τηλεοπτικό κανάλι Action 24 από τον Διονύση Παναγιωτάκη, εξοφλώντας χρέη και εντάσσοντάς το στο Wide Media Group. Στο γράφημα, το Action 24 συνδέεται απευθείας με τους Εξάρχου και Καϋμενάκη, αναδεικνύοντας τον ρόλο τους στα media. Παράλληλα, έχουν επενδύσει στην Attica Bank, μαζί με την Pancreta Bank, με συνολικές επενδύσεις 770 εκατομμυρίων ευρώ, δημιουργώντας έναν ισχυρό τραπεζικό πυλώνα. Αυτή η διασύνδεση με τράπεζες και media ενισχύει την επιρροή τους, δημιουργώντας συζητήσεις για διαπλοκή. Αν προσθέσουμε και τις εξαγορές ιστοσελίδων οι οποίες φαίνεται ότι προωθούν με όλους τους τρόπους τα συμφέροντα των νέων “πρωταγωνιστών”, όπου θα αναφερθούμε αναλυτικά στη συνέχεια, φαίνεται ότι ζούμε εποχές «βασικού μετόχου» στο πολλαπλάσιο…
Ο Λαβύρινθος και οι ροές χρήματος
Το γράφημα που απεικονίζει αυτές τις σχέσεις –από τη Biosar και τις Castellano Properties μέχρι την Intrakat (νυν Aktor), την Aktor Qatar και το Action 24– αποκαλύπτει έναν περίπλοκο ιστό εταιρειών και επενδύσεων. Οι Μπάκος, Καϋμενάκης και Εξάρχου, μέσω οχημάτων όπως η Thrivest Holding, έχουν χτίσει μια αυτοκρατορία που αγκαλιάζει κατασκευές, ενέργεια, media και τράπεζες, με ρίζες στη Μέση Ανατολή. Από την Φουτζέιρα, όπου ξεκίνησε η ναυτιλιακή τους δραστηριότητα, μέχρι το Κατάρ με τα μεγάλα έργα, και πίσω στην Ελλάδα με εξαγορές όπως η Aktor, ο λαβύρινθος αυτός δείχνει πώς η επιχειρηματική φιλοδοξία μπορεί να διασχίσει σύνορα και κλάδους. Ωστόσο, εγείρει ερωτήματα για διαφάνεια και επιρροή, σε έναν κόσμο όπου οι διασυνδέσεις καθορίζουν την επιτυχία.
Παρά την εντυπωσιακή αυτή επέκταση, ανακύπτουν ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσον αυτός ο περίπλοκος ιστός εταιρειών κρύβει αδιαφανείς ροές χρήματος. Για παράδειγμα, πώς εξηγείται η ροή κεφαλαίων από τις δραστηριότητες στη Μέση Ανατολή, όπως η Aktor Qatar, προς τις ελληνικές εξαγορές όπως η Intrakat και η Aktor, και ποιοι είναι οι πραγματικοί αποδέκτες αυτών των επενδύσεων; Μήπως οι κυπριακές εταιρείες όπως η Winex Investments, Castellano Properties και Blue Silk λειτουργούν ως “μαύρα κουτιά” που δυσκολεύουν τον εντοπισμό των τελικών ωφελούμενων; Επιπλέον, η ταχεία είσοδος σε τομείς όπως τα media (Action 24) και οι τράπεζες (Attica Bank) εγείρει υποψίες για πιθανές διαπλοκές, όπου χρήματα από διεθνή projects μπορεί να διοχετεύονται σε πολιτικά ή οικονομικά δίκτυα με πολλαπλούς αποδέκτες. Τελικά, σε ποιο βαθμό αυτός ο λαβύρινθος εξασφαλίζει διαφάνεια, ή μήπως προάγει μηχανισμούς που ευνοούν αδιαφανείς συναλλαγές, κάνοντας δύσκολο τον έλεγχο από αρχές και επενδυτές; Αυτά τα ερωτήματα παραμένουν ανοιχτά, καλώντας για βαθύτερη έρευνα σε έναν χώρο όπου η πολυπλοκότητα μπορεί να κρύβει περισσότερα από όσα αποκαλύπτει.
Σκάνδαλο Σύμβασης 717: Ο Ρόλος του Αλέξανδρου Εξάρχου στο έγκλημα των Τεμπών
Ο «Άγνωστος» Μεγαλοεπιχειρηματίας που Βρέθηκε στο Στόχαστρο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας
Στο κέντρο ενός από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που συνδέονται με την τραγωδία των Τεμπών βρίσκεται ένα όνομα που παραμένει σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό, αλλά αποτελεί έναν από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες της χώρας: ο Αλέξανδρος Εξάρχου. Ο επιχειρηματίας που ελέγχει τράπεζες, ΜΜΕ και κατασκευαστικές εταιρείες, έχει πλέον βρεθεί στο στόχαστρο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο της σύμβασης 717.
Η Σύμβαση που «γκρέμισε» το σιδηροδρομικό δίκτυο
Η σύμβαση 717, που αφορούσε τον εκσυγχρονισμό των σιδηροδρομικών συστημάτων σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης, υπογράφηκε τον Σεπτέμβριο του 2014 με στόχο την ολοκλήρωση του έργου εντός δύο ετών. Εννέα χρόνια αργότερα, τη μοιραία νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023, το έργο παρέμεινε ημιτελές, συνέβαλλοντας, σύμφωνα με τις δικαστικές αρχές, στην πολύνεκρη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη.
Η Ευρωπαία Εισαγγελέας έχει κατηγορήσει 23 άτομα για «εγκληματικό σχεδιασμό» σε σχέση με τη μη εκτέλεση της κρίσιμης σύμβασης. Ανάμεσα τους βρίσκονται τρεις κορυφαίοι επιχειρηματίες: ο Δημήτρης Κούτρας της Άκτωρ, ο Σταύρος Βλάχος της Alstom και ο Αλέξανδρος Εξάρχου της Intrakat.
Ποιος είναι ο Αλέξανδρος Εξάρχου
Ο Εξάρχου, παρά την ισχύ που ασκεί στην ελληνική οικονομία, παραμένει σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό. Μαζί με τους εφοπλιστές Μπάκο και Καϋμενάκη, αποτελεί μέρος του επενδυτικού σχήματος που κυριαρχεί στις κατασκευές μέσω των εταιρειών Άκτωρ και Intrakat. Παράλληλα, διαθέτει σημαντικές συμμετοχές στα ΜΜΕ (τηλεοπτικοί σταθμοί Action 24 και μέχρι πρότινος Attica) και ελέγχει δύο τράπεζες (Αττικής και Παγκρήτια).
Ως αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Intrakat, ο Εξάρχου βρέθηκε στο επίκεντρο του σκανδάλου όταν ανέλαβε τη διαχείριση της κοινοπραξίας της σύμβασης 717 για 20 κρίσιμους μήνες (Ιούλιο 2019 – Μάρτιο 2021).
Η κρίσιμη περίοδος της διαχείρισης Εξάρχου
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, ο Εξάρχου κατηγορείται για «εγκληματικό σχεδιασμό» και συμμετοχή σε απάτη κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η κατηγορία αφορά την υποβολή ψευδών βεβαιώσεων προόδου του έργου προκειμένου να συνεχίζεται η ροή των ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως διαχειριστή της κοινοπραξίας, υποβλήθηκαν δύο νέα αιτήματα παράτασης εκτέλεσης της σύμβασης, στα οποία αναγραφόταν ψευδώς ότι δεν υπήρχε ευθύνη της κοινοπραξίας για τις καθυστερήσεις. Η Ευρωπαία Εισαγγελέας θεωρεί ότι αυτές οι δηλώσεις ήταν παραπλανητικές, καθώς «η μη ομαλή πρόοδος του έργου οφείλεται αποκλειστικά σε υπαιτιότητα της ίδιας της Αναδόχου Κοινοπραξίας».
Η άμυνα του Εξάρχου φαίνεται να βασίζεται σε μια στρατηγική μετατόπισης των ευθυνών. Από τη μια πλευρά, η Intrakat κατηγορεί τους προηγούμενους διαχειριστές (Κούτρα-Καραβάκη) για τις αρχικές καθυστερήσεις, ενώ από την άλλη υποστηρίζει ότι από τον Ιανουάριο του 2021 η Alstom ανέλαβε «όλες τις εναπομείνασες εργασίες” και τη “διοίκηση της κοινοπραξίας».
Σύμφωνα με πληροφορίες που παρέχει το Reporters United, ο Εξάρχου επιβεβαίωσε ενώπιον της Ευρωπαίας Εισαγγελέα ότι η βασική αιτία των καθυστερήσεων των πρώτων πέντε χρόνων ήταν η μη έγκριση των μελετών από την Alstom. Αυτή η στάση έρχεται σε αντίθεση με τους Κούτρα και Καραβάκη, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για “ζήτημα ερμηνείας”.
Τα οικονομικά μεγέθη του σκανδάλου
Η διάσταση του οικονομικού σκανδάλου είναι τεράστια. Η σύμβαση, που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια, επεκτάθηκε για σχεδόν μια δεκαετία, με συνεχείς παρατάσεις και επιπλέον κονδύλια. Παράλληλα, εκατομμύρια ευρώ από ευρωπαϊκούς πόρους συνέχιζαν να εισρέουν παρά τις συστηματικές καθυστερήσεις.
Στον Εξάρχου επιβλήθηκε εγγύηση 500.000 ευρώ χωρίς απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, ένα σχετικά ήπιο περιοριστικό μέτρο σε σχέση με τις εγγυήσεις που επιβλήθηκαν σε άλλους κατηγορούμενους.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι οι τρεις κορυφαίοι επιχειρηματίες που βρίσκονται στο σκαμνί των κατηγορουμένων έχουν υιοθετήσει διαφορετικές στρατηγικές άμυνας. Ο «πόλεμος» μεταξύ του Εξάρχου και του Κούτρα, που είχε ξεκινήσει στα επιχειρηματικά σαλόνια, συνεχίζεται πλέον και στα δικαστήρια.
Ο Κούτρας αρνείται κατηγορηματικά οποιαδήποτε συσχέτιση της σύμβασης 717 με το δυστύχημα των Τεμπών, δηλώνοντας ότι “η συσχέτιση είναι απαράδεκτη, γιατί δεν υπάρχει καμία συνάφεια”. Αντιθέτως, ο Εξάρχου φαίνεται να υιοθετεί μια πιο “συνεργάσιμη” στάση με τις αρχές. Οι έλληνες βουλευτές και η Βουλή ακούνε; Ή έχουν κάποια σχέση με τους κυρίους αυτούς;
Η «Βεβαίωση Περάτωσης» του 2023
Ένα από τα πιο σκανδαλώδη στοιχεία της υπόθεσης είναι η έκδοση «βεβαίωσης περάτωσης» του έργου τον Νοέμβριο του 2023, οκτώ μήνες μετά την τραγωδία των Τεμπών. Η βεβαίωση υπογράφηκε από στέλεχος της ΕΡΓΟΣΕ που περιλαμβάνεται στους κατηγορούμενους της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, παρόλο που τμήματα του έργου είχαν καταστραφεί από την κακοκαιρία Ντάνιελ.
Με αυτήν την κίνηση, η ευθύνη για τυχόν ζημιές μεταφέρθηκε εξ ολοκλήρου στο ελληνικό κράτος, παρά το γεγονός ότι το έργο όφειλε να είναι ασφαλισμένο για «εξαιρετικά σπάνια» φυσικά φαινόμενα.
Η δυσοσμία της διαπλοκής
Η υπόθεση έχει τεράστιες πολιτικές διαστάσεις, καθώς η Ευρωπαία Εισαγγελέας είχε διαπιστώσει «υποψίες σχετικά με φερόμενα ποινικά αδικήματα που διαπράχθηκαν από πρώην μέλη της ελληνικής κυβέρνησης», κατονομάζοντας τον Χρήστο Σπίρτζη (ΣΥΡΙΖΑ) και τον Κώστα Καραμανλή (ΝΔ). Η έρευνα για τους υπουργούς όμως μεταβιβάστηκε στη Βουλή λόγω του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Το κεντρικό ερώτημα που προκύπτει από την υπόθεση είναι γιατί τα στελέχη της ΕΡΓΟΣΕ έδιναν συνεχώς παρατάσεις στο έργο αντί να κηρύξουν την κοινοπραξία έκπτωτη. Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία μιλάει για «πειθώ, φορτικότητα, προτροπές και παραινέσεις» των στελεχών των ιδιωτικών εταιρειών προς τους υπαλλήλους της δημόσιας εταιρείας.
Οι εγγυήσεις που επιβλήθηκαν στα στελέχη της ΕΡΓΟΣΕ κυμαίνονται από 500.000 έως 900.000 ευρώ, γεγονός που υποδηλώνει τη σοβαρότητα των κατηγοριών που τους αποδίδονται.
Η εμπλοκή του Αλέξανδρου Εξάρχου στο σκάνδαλο της σύμβασης 717 αναδεικνύει τη δύναμη που ασκούν ορισμένα επιχειρηματικά συμφέροντα στο ελληνικό κράτος. Ένας επιχειρηματίας που ελέγχει τράπεζες, ΜΜΕ και κατασκευαστικές εταιρείες βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με κατηγορίες για έναν «εγκληματικό σχεδιασμό» που συνέβαλε σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της σύγχρονης Ελλάδας.
Η υπόθεση θα συνεχίσει να αναπτύσσεται στα δικαστήρια, αλλά ήδη έχει αποκαλύψει τα βαθιά προβλήματα διαφθοράς και κακοδιαχείρισης που χαρακτηρίζουν τη σχέση μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα. Οι 57 άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη αξίζουν να μάθει ο κόσμος ολόκληρη την αλήθεια.
Σκάνδαλο Attica Bank: Η μεγάλη απάτη εις βάρος των ελλήνων φορολογουμένων
Ένα νέο χτύπημα στα δημόσια οικονομικά και στους Έλληνες φορολογούμενους έρχεται να προστεθεί στη μακρά λίστα των αμφιλεγόμενων επιχειρηματικών συμφωνιών που χαρακτηρίζουν την τρέχουσα διακυβέρνηση και την σχέση της με τους Μπάκο, Καϋμενάκη και Εξάρχου. Η υπόθεση της Attica Bank αποτελεί ένα κραυγαλέο παράδειγμα της συνταγής που έχει εφαρμοστεί επανειλημμένα: το Δημόσιο “σπέρνει” εκατομμύρια ευρώ από τα φορολογικά έσοδα, ενώ ιδιώτες επενδυτές “θερίζουν” τα οφέλη με ελάχιστο κόστος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν έρθει στο φως, το Δημόσιο κατείχε το 72,5% της Attica Bank, έχοντας ήδη καταβάλει περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ σε δύο διαδοχικές αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου. Συγκεκριμένα, κατέβαλε 153 εκατομμύρια ευρώ στην πρώτη αύξηση στα τέλη του 2021 και επιπλέον 329 εκατομμύρια μέσω του ΤΧΣ συν 39,8 εκατομμύρια μέσω του eΕΦΚΑ στη δεύτερη αύξηση τον Δεκέμβριο του 2022.
Αντιθέτως, οι ιδιώτες επενδυτές – η Thrivest και η Παγκρήτια Τράπεζα – συμμετείχαν με μόλις 33,8 και 29,9 εκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα, καλύπτοντας συνολικά μόλις το 21% της δεύτερης αύξησης. Μήπως οι Έλληνες βουλευτές και η Βουλή έχουν καμία σχέση με αυτούς τους κυρίους;
Η «μαγική αντιστροφή» των ποσοστών
Το πραγματικό σκάνδαλο όμως έρχεται με την τρίτη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Παρά το γεγονός ότι το Δημόσιο συνεισέφερε επιπλέον 350 εκατομμύρια ευρώ (φτάνοντας συνολικά σε περίπου 850 εκατομμύρια), κατέληξε να κατέχει μόλις το 33% της τράπεζας. Ταυτόχρονα, οι ιδιώτες που συμμετείχαν με μόλις 300 εκατομμύρια ευρώ, απέκτησαν τουλάχιστον το 51% των μετοχών.
Αυτή η απίστευτη αντιστροφή επιτυγχάνεται μέσω της ενεργοποίησης συγκεκριμένων δικαιωμάτων (warrants) και μιας πολύπλοκης δομής που επιτρέπει στους ιδιώτες να αποκτούν δυσανάλογα μεγάλη συμμετοχή με σχετικά μικρή επένδυση.
Η γνωστή συνταγή διαπλοκής και σκανδάλου
Η περίπτωση της Attica Bank δεν αποτελεί μεμονωμένο φαινόμενο. Η ίδια ακριβώς συνταγή έχει εφαρμοστεί και σε άλλες στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις. Στην Τράπεζα Πειραιώς, το Δημόσιο υπέστη ζημία 2,4 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ στη ΔΕΗ η ζημία ανήλθε σε 800 εκατομμύρια ευρώ. Σε όλες τις περιπτώσεις, το μοτίβο παραμένει το ίδιο: το Δημόσιο επενδύει τεράστια ποσά για να διασώσει ή να ενισχύσει στρατηγικές επιχειρήσεις, αλλά τελικά οι ιδιώτες καρπώνονται τα οφέλη.
Οι αδιαφανείς διαδικασίες που χαρακτηρίζουν αυτή τη συμφωνία εγείρουν σοβαρά ερωτήματα. Γιατί το Δημόσιο συμφωνεί σε όρους που του επιφέρουν τόσο μεγάλες ζημίες; Ποιοι είναι οι πραγματικοί δικαιούχοι αυτών των συμφωνιών; Και κυρίως, πώς δικαιολογείται στους Έλληνες φορολογούμενους η διάθεση εκατομμυρίων ευρώ από τα δημόσια ταμεία για να επωφεληθούν ιδιώτες επενδυτές;
Σύμφωνα με βασικές αρχές της δημόσιας διοίκησης και της οικονομικής ηθικής, όταν το Δημόσιο επενδύει, θα πρέπει να έχει και ανάλογα οφέλη. Η συστηματική παραβίαση αυτής της αρχής δημιουργεί βάσιμες υποψίες για το αδίκημα της απιστίας σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
Το σκάνδαλο της Attica Bank αναδεικνύει την επιτακτική ανάγκη για διαφάνεια και λογοδοσία στις δημόσιες επενδύσεις. Οι Έλληνες πολίτες έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν γιατί τα φορολογικά τους χρήματα χρησιμopoιούνται για να ενισχύσουν ιδιωτικά συμφέροντα, ενώ το Δημόσιο υφίσταται τεράστιες ζημίες.
Είναι καιρός η πολιτική ηγεσία της χώρας να απαντήσει σε αυτά τα καίρια ερωτήματα και να διασφαλίσει ότι οι δημόσιοι πόροι χρησιμοποιούνται προς όφελος του κοινού συμφέροντος και όχι για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών κύκλων, όπως ο «κύκλος» Μπάκου, Καϋμενάκη και Εξάρχου που φαίνεται να σφίγγει ασφυκτικά ακόμα και το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου.
Μπάκος, Καϋμενάκης, Εξάρχου και τα πιστόλια δολοφονίας χαρακτήρων δημοσιογράφων
Στις 21 Αυγούστου 2025, στο πλαίσιο ρεπορτάζ με αφορμή την εξαγορά της HSBC Μάλτας από την ελληνική Credia Bank, οι δημοσιογράφοι Θανάσης Κουκάκης, Ελίζα Τριανταφύλλου και Jacob Borg έστειλαν για λογαριασμό του inside story και των Times of Malta ερωτήσεις τόσο στις δύο τράπεζες, όσο και στους φορείς που τις εποπτεύουν, δηλαδή την Τράπεζα της Ελλάδος, την Κεντρική Τράπεζα Μάλτας και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Την επόμενη μέρα, μια σειρά δημοσιευμάτων σε οικονομικά και άλλα σάιτ επιτέθηκαν στους δύο Έλληνες δημοσιογράφους, επιρρίπτοντας τους δόλο και κάνοντας λόγο για «δήθεν ερευνητές δημοσιογράφους» που «εξυπηρετούν συμβόλαια για λογαριασμό άλλων», όπως αποκαλύπτει με λεπτομέρειες η σελίδα Wearesolomon.
Οι επιχειρηματίες Μπάκος, Καϋμενάκης και Εξάρχου, γνωστοί για την παρουσία τους σε τομείς όπως τα πλοία, η ενέργεια, οι ποδοσφαιρικές ομάδες, οι κατασκευές και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, φαίνεται να βρίσκονται στο επίκεντρο μιας υπόθεσης που αφορά δολοφονία χαρακτήρων δημοσιογράφων. Το περιστατικό αυτό αφορά την έρευνα για ένα σημαντικό επιχειρηματικό-τραπεζικό deal σχετικά με την τράπεζα Credia Bank, η οποία φιλοδοξεί να γίνει ο πέμπτος τραπεζικός πυλώνας της χώρας.
Ο Θανάσης Κουκάκης και η Ελίζα Τριανταφύλλου, αποφάσισαν να ερευνήσουν βαθιά το εν λόγω deal. Έστειλαν ερωτήσεις σε αρμόδιους φορείς, ζητώντας διαφάνεια και πληροφορίες για τις διαδικασίες και τις εμπλεκόμενες πλευρές. Αντί όμως για επίσημες απαντήσεις, οι δημοσιογράφοι βρέθηκαν στο στόχαστρο ανώνυμων λιβέλων. Κείμενα δημοσιεύτηκαν σε διάφορα μέσα, τα οποία φαίνεται να είχαν πρόσβαση στις ερωτήσεις και την έρευνά τους πριν αυτές γίνουν δημόσιες.
Συγκεκριμένα, ένα από τα κείμενα έκανε προσωπική επίθεση στον Κουκάκη, αναφέροντας ακόμα και τον πεθερό του και μιλώντας για «Μανιάτικη βεντέτα». Ο ανώνυμος συντάκτης υπονοούσε δόλια κίνητρα πίσω από τις ερωτήσεις, χωρίς να εξηγεί πώς γνώριζε τις λεπτομέρειες. Παρόμοιο περιεχόμενο εμφανίστηκε και σε άλλο μέσο, όπου πηγές από την τραπεζική αγορά αμφισβητούσαν τα κίνητρα των δημοσιογράφων, χωρίς να αποκαλύπτονται ταυτότητες ή πηγές. Αυτές οι επιθέσεις δεν ήταν τυχαίες: φαίνεται να προέρχονται από μέσα που συνδέονται με τους επιχειρηματίες, οι οποίοι ελέγχουν τόσο την Credia Bank όσο και διάφορα ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένων τηλεοπτικών σταθμών.
Η Διαπλοκή και τα «πιστόλια» των ΜΜΕ
Οι Μπάκος, Καϋμενάκης και Εξάρχου με επενδύσεις σε πολλαπλούς τομείς, έχουν επεκταθεί και στα ΜΜΕ, δημιουργώντας ένα δίκτυο που μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί για πιέσεις και προώθηση συμφερόντων. Η τακτική αυτή θυμίζει παλιότερες εποχές, όπου επιχειρηματίες χρησιμοποιούσαν τα ΜΜΕ για να εξυπηρετήσουν τις δραστηριότητές τους, πιέζοντας θεσμούς και σιωπώντας κριτικές φωνές. Με πλέον εμβληματική υπόθεση αυτή του «Βασικού Μετόχου» που – ω τι σύμπτωση- πρωταγωνιστούσε ο τότε «Βασικός μέτοχος» του Άκτορα!
Το πρόβλημα όμως δεν περιορίζεται μόνο σε αυτή την έρευνα. Είναι μέρος ενός ευρύτερου φαινομένου όπου η υπερσυγκέντρωση ΜΜΕ σε λίγα χέρια απειλεί την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας. Οι δημοσιογράφοι που τολμούν να θέσουν ερωτήματα αντιμετωπίζουν προσωπικές επιθέσεις, λάσπη και απειλές, κάτι που υπονομεύει την ελευθερία του Τύπου και την ποιότητα της δημοκρατίας. Πώς είναι δυνατόν μέσα να γνωρίζουν εμπιστευτικές ερωτήσεις πριν απαντηθούν; Ποιος ελέγχει αυτά τα μέσα και ποιες είναι οι εξαρτήσεις τους;
Οι κακές γλώσσες λένε ότι πρόσφατα μάλιστα δικός σας απεσταλμένος “δημοσιογράφος” πρότεινε χρήματα από εσάς και από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες (δικά του λεγόμενα) για φίμωση; εκβιασμό; (σίγουρα μεγάλη ντροπή) και δεν καταλάβαμε για ποιο λόγο τα πρόσφερε διακόσια ολόκληρα χιλιάρικα. Το voicenews έχει τις πηγές του, γνωρίζει και σίγουρα συνεχίζει την έρευνα.
Η συνέχεια έπεται…
Αφήστε μια απάντηση