Σημειώσεις για τις κοινοβουλευτικές εκλογές στη Μολδαβία
Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος – Iurie Rosca
Έτσι, το μαφιόζικο δίκτυο «Σόρος», που αποτελείται από μισθοφόρους που τροφοδοτούνται εδώ και δεκαετίες από επιχορηγήσεις και που στη Δημοκρατία της Μολδαβίας μετατράπηκε σε πολιτικό κόμμα «Δράση και Αλληλεγγύη» (PAS), κατάφερε να νοθεύσει τις κοινοβουλευτικές εκλογές της 28ης Σεπτεμβρίου, αποσπώντας το 50% που χρειαζόταν για να παραμείνει στην εξουσία. Το γεγονός ότι οι εκλογές δεν ήταν παρά μια φάρσα είναι πασιφανές. Αυτό το αποτέλεσμα προετοιμάστηκε σχολαστικά για χρόνια. Και αυτό μέσω της καταστολής τηλεοπτικών σταθμών και ιστοσελίδων που δεν είναι συνδεδεμένοι με την εξουσία, μέσω αδίστακτων ποινικών διώξεων εναντίον των αντιπάλων, μέσω της μαζικής χρήσης ολόκληρου του κατασταλτικού μηχανισμού που χαρακτηρίζει ένα καθεστώς που αψηφά όλες τις νομικές και κοινές λογικές νόρμες.
Η όλη επιχείρηση της μεθοδικής, σταδιακής σφετερισμού της πολιτικής εξουσίας από μια χούφτα ξένων πρακτόρων επιρροής, πραγματοποιήθηκε υπό την άμεση ηγεσία της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και του διεθνούς εγκληματικού δικτύου SOROS. Για χρόνια, όλες εκτός από όλες τις κρατικές θεσμούς υποτάχθηκαν στο πολιτικό καθεστώς με επικεφαλής την Πρόεδρο Maia Sandu, το νούμερο ένα κομμάτι σε αυτή τη σκοτεινή παρωδία. Έχοντας κοινοβουλευτική πλειοψηφία τα τελευταία χρόνια, καθώς και απόλυτο έλεγχο της κυβέρνησης, αυτή η μαφιόζικη ομάδα έχει υποτάξει πλήρως τη δικαστική εξουσία, το Συνταγματικό Δικαστήριο, το εισαγγελικό σώμα, τις μυστικές υπηρεσίες, την Κεντρική Εκλογική Επιτροπή κ.λπ.
Ως εκ τούτου, o σφετερισμός της κρατικής εξουσίας, που σύμφωνα με το Σύνταγμα αποτελεί το σοβαρότερο έγκλημα κατά του λαού, είναι πλέον γεγονός. Και στην τρέχουσα διεθνή συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Οι εποχές που οι ευρωπαϊκοί οργανισμοί και οι Αμερικανοί φρόντιζαν για τις δημοκρατικές θεσμούς στη Δημοκρατία της Μολδαβίας ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Η αυστηρή παρακολούθηση των αντιδημοκρατικών παρεκκλίσεων από τους Δυτικούς χρησιμοποιήθηκε μόνο μέχρι να εγκαταστήσουν τη δική τους πολιτική πελατεία σε βάρος του αιώνιου γεωπολιτικού τους αντιπάλου, της Ρωσίας. Στη συνέχεια, οι στρατηγοί από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον ήταν εκείνοι που συντόνισαν την εγκαθίδρυση της δικτατορίας ενός φανταστικού κόμματος, το οποίο αποτελείτο κατά κύριο λόγο από άτομα χωρίς επαγγελματικό υπόβαθρο, που είχαν ανατραφεί στο δίκτυο των ΜΚΟ που είχαν εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη χώρα σαν χταπόδι.
Μεταξύ των υποψηφίων για σημαντικές θέσεις στο κράτος προτιμήθηκαν κυρίως δύο κατηγορίες ανθρώπων, δηλαδή γυναίκες (συνήθως ανύπαντρες και χωρίς παιδιά) και νέοι. Αυτές οι δύο κατηγορίες, που δεν έχουν ούτε εμπειρία ζωής ούτε σταθερή επαγγελματική κατάρτιση, είναι οι πιο εύκολες να χειραγωγηθούν. Η ιδεολογία που έχει ενσταλαχθεί στα αδύναμα μυαλά αυτής της ομάδας γνωστικά εκφυλισμένων στοιχείων είναι η ευρωλατρεία, που συνοδεύεται αναγκαστικά από μια ρωσσοφοβία που ξεπερνά κάθε όριο παραφροσύνης. Έτσι, η «γενιά ζόμπι», διανοητικά ανύπαρκτη και ηθικά διεστραμμένη, αποτελεί το βέλτιστο γεωπολιτικό εργαλείο των απόκρυφων δυνάμεων της διεθνούς πολιτικής, τις οποίες συνήθως αποκαλούμε παγκοσμιοποιητές.
Από εδώ και στο εξής, οποιαδήποτε καταγγελία στην δικαιοσύνη από την αντιπολίτευση, η οποία θα προβάλλει επιχειρήματα ότι οι εκλογές ήταν νοθευμένες, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Όπως και οι διαμαρτυρίες στους δρόμους, οι οποίες θα κατασταλούν με μεγάλη σκληρότητα υπό τις επευφημίες της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Το εγκληματικό καθεστώς στο Chisinau έλαβε το πράσινο φως από τους ξένους αφέντες του για να διαπράξει οποιαδήποτε κατάχρηση θα είναι απαραίτητη για να εξαλείψει κάθε διαμαρτυρία και να συνεχίσει να ασκεί την εξουσία προς όφελος της παγκοσμιοποιημένης πλουτοκρατίας.
Η διεθνής ατζέντα που επιβάλλουν τα κέντρα εξουσίας πίσω από το πολιτικό-εκλογικό θέαμα είναι γνωστή σε όσους κατάφεραν να αποφύγουν την πλύση εγκεφάλου και την κοινωνική προπαγάνδα: η συνέχιση της γενοκτονικής πολιτικής των εμβολιασμών, η επιθετική προώθηση στρατηγικών καταστροφής της οικογένειας μέσω των αμβλώσεων, της σεξουαλικής ασυδοσίας, του φεμινισμού, LGBT, την αστυνομία ανηλίκων, την τρανσέξουαλ επανάσταση και τις αμβλώσεις, τη θυσία της εθνικής οικονομίας στο βωμό των πολυεθνικών μεγα-εταιρειών, τις νεοφιλελεύθερες εκπαιδευτικές και πολιτιστικές πολιτικές, τη δίωξη της Εκκλησίας, αλλά κυρίως την επιβολή της τεχνοκρατικής και τρανσ-ανθρωπιστικής τυραννίας. Υπό αυτή την έννοια, ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα στη Μολδαβία είναι εξίσου τυφλά, χωρίς να έχουν ιδέα για τον φαύλο ρόλο του ΠΟΥ ή, ευρύτερα, του ΟΗΕ ως έκφραση της παγκόσμιας διακυβέρνησης ή της Μεγάλης Επανεκκίνησης, ή για τους κινδύνους εξαφάνισης του ανθρώπινου είδους ως αποτέλεσμα της επίθεσης της σατανικής τεχνο-επιστήμης.
Σε αντίθεση με άλλες χώρες, η Μολδαβία δεν έχει κανέναν πολιτικό και κανένα κόμμα που να γνωρίζει την Ατζέντα 2030 και ολόκληρη τη στρατηγική της μείωσης του πληθυσμού και του ελέγχου. Και δεν έχει καμία δημόσια προσωπικότητα που να διαμαρτύρεται για τις φρικαλεότητες του τρομοκρατικού κράτους του Ισραήλ στη Γάζα. Όσο επαρχιώτες και αν είναι, οι πολιτικοί της Μολδαβίας όλων των αποχρώσεων κατάλαβαν ότι είναι καλύτερο να αποφεύγουν οποιαδήποτε πολεμική που θα ενοχλούσε το πανίσχυρο Σιωνιστικό δίκτυο.
Η διαχωριστική γραμμή που χωρίζει τα δύο πολιτικά στρατόπεδα δεν έχει καμία σχέση με την παγκοσμιοποιητική ατζέντα που επιβάλλεται μέσω όλων των διεθνών οργανισμών. Το ρήγμα μεταξύ των δύο στρατοπέδων είναι οριζόντιο και περιορίζεται στις γεωπολιτικές αντιπαλότητες μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης. Σχεδόν κανένας πολιτικός παράγοντας δεν καταφέρνει να ξεφύγει από αυτό το σχήμα ερμηνείας των διεθνών πραγματικοτήτων.
Με άλλα λόγια, σε γενικές γραμμές, η Δημοκρατία της Μολδαβίας αντιπροσωπεύει ένα πεδίο μάχης μεταξύ δύο στρατοπεδείων μισθοφόρων, εκείνων που είναι συνδεδεμένοι με τη Μόσχα, οι οποίοι απονέμουν στον εαυτό τους μια ταυτότητα της κομμουνιστικής αριστεράς, και εκείνων που είναι συνδεδεμένοι με τα δυτικά κέντρα εξουσίας. Και τα δύο στρατόπεδα απολαμβάνουν τη μαζική υποστήριξη ξένων εργοδοτών, πολιτικής, οικονομικής και δημοσιογραφικής φύσης. Και η φιλοευρωπαϊκή επιλογή που υποστηρίζουν ορισμένες ομάδες της αντιπολίτευσης επιβεβαιώνει μόνο την προκρουστική φόρμουλα της μολδαβικής πολιτικής.
Είναι σαφές ότι η παραποίηση των κοινοβουλευτικών εκλογών της 28ης Σεπτεμβρίου ήταν ζωτικής σημασίας για όσους ασκούν ξένη διακυβέρνηση στη Μολδαβία. Στο πλαίσιο μιας συνολικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία στο πεδίο μάχης της Ουκρανίας, όπως είναι γνωστό, η Μολδαβία και η Ρουμανία πρέπει να εξασφαλίσουν την είσοδο ξένων στρατευμάτων στην περιοχή της Οδησσού, προκειμένου να μην επιτρέψουν την κατάληψη αυτών των στρατηγικών σημείων στη Μαύρη Θάλασσα από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις. Και σε καιρό πολέμου, κάθε μέσο είναι δικαιολογημένο για την επίτευξη της νίκης. Συμπεριλαμβανομένης της σφετερισμού της εξουσίας στο κράτος.
Τέλος, επιστρέφω σε αυτό που έχω πει δεκάδες φορές τα τελευταία χρόνια. Και αυτό είναι να εκφράσω και σε αυτή την περίπτωση τη λύπη μου για το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι στο στρατόπεδό μας, την αντι-παγκοσμιοποιητική αντίσταση, προτιμούν να ταυτιστούν πλήρως με την προπαγάνδα του καθεστώτος του Κρεμλίνου, το οποίο πιστεύουν ότι εκπροσωπεί το στρατόπεδο των καλών παιδιών σε μια συνολική αντιπαράθεση με τους κακούς της Δύσης.
Αφήστε μια απάντηση