Η πραγματική αιτία του Α’ΠΠ έγκειται σε έναν οικονομικό ανταγωνισμό εξοπλισμών που διεξαγόταν εδώ και δεκαετίες μεταξύ ευρωπαϊκών δυνάμεων όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ρωσία και η Αυστροουγγαρία.
Τραπεζίτες όπως οι Ρότσιλντ και ο J.P. Morgan έπαιξαν βασικό ρόλο στη χρηματοδότηση αυτών των συμφωνιών, υποστηρίζοντας συχνά και τις δύο πλευρές της σύγκρουσης για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Το παρακάτω βίντεο υποστηρίζει ότι ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος) δεν προκλήθηκε αποκλειστικά από τη δολοφονία του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου στο Σεράγεβο, όπως συχνά ισχυρίζονται τα βιβλία ιστορίας, αλλά ότι οι οικονομικές μηχανορραφίες μιας μικρής ομάδας ισχυρών τραπεζιτών έπαιξαν κρίσιμο ρόλο. Το βίντεο εξηγεί πώς τραπεζίτες όπως οι Ρότσιλντ, ο J.P. Morgan και άλλοι χρηματοδότησαν και κατέστησαν δυνατό τον πόλεμο μέσω δανείων, του χρυσού κανόνα και μυστικών συνθηκών.
Το βίντεο ξεκινά υποστηρίζοντας ότι η δολοφονία του Φραγκίσκου Φερδινάνδου το 1914 ήταν απλώς ένας καταλύτης για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πραγματική αιτία έγκειται σε έναν οικονομικό ανταγωνισμό εξοπλισμών που διήρκεσε δεκαετίες. Ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ρωσία και η Αυστροουγγαρία βρίσκονταν σε έναν αγώνα για αποικιακό πλούτο και οικονομική υπεροχή. Αυτές οι χώρες είχαν συσσωρεύσει τεράστια χρέη για να χρηματοδοτήσουν τις αποικιακές τους αυτοκρατορίες, οι οποίες προμήθευαν πρώτες ύλες όπως καουτσούκ, πετρέλαιο, βαμβάκι και χρυσό για τις βιομηχανικές τους οικονομίες. Αυτά τα χρέη χρηματοδοτούνταν από ισχυρούς τραπεζικούς οίκους όπως οι Ρότσιλντ, οι Μπάρινγκς και η J.P. Morgan, οι οποίοι παρείχαν δάνεια με υψηλά επιτόκια και συχνά χρησιμοποιούσαν μελλοντικά αποικιακά έσοδα ως εγγύηση.
Ο κανόνας του χρυσού, στον οποίο τα νομίσματα ήταν συνδεδεμένα με τον χρυσό, έπαιξε κεντρικό ρόλο στις οικονομικές εντάσεις που οδήγησαν στον πόλεμο. Επειδή ο χρυσός ήταν ένας σπάνιος πόρος, οι διαταραχές στο εμπόριο, όπως οι εμπορικοί αποκλεισμοί ή οι δασμοί, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ελλείψεις χρυσού, συναλλαγματικές κρίσεις και οικονομική αστάθεια. Η Βρετανία, η οποία κατείχε το 40% του παγκόσμιου χρυσού χάρη στις αποικίες της, είχε ένα πλεονέκτημα, ενώ η Γερμανία αγωνιζόταν με περιορισμένα αποθέματα χρυσού. Αυτό οδήγησε σε οικονομική παράνοια, ειδικά στη Γερμανία, η οποία φοβόταν οικονομική κατάρρευση εάν η Βρετανία έκοβε τις εμπορικές της οδούς.
Επιπλέον, τονίζει ότι οι συμμαχίες και οι συνθήκες μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών δεν ήταν απλώς διπλωματικές συμφωνίες, αλλά συχνά οικονομικές συμφωνίες που υποστηρίζονταν από τραπεζίτες. Παραδείγματα περιλαμβάνουν τη μυστική Συνθήκη του Λονδίνου (1915), στην οποία η Ιταλία δωροδοκήθηκε με δάνεια και εδάφη για να ταχθεί στο πλευρό των Συμμάχων, και τη Συνθήκη Sykes-Picot, η οποία χώρισε την Οθωμανική Αυτοκρατορία με επίκεντρο τα αποθέματα πετρελαίου. Τραπεζίτες όπως οι Rothschilds και ο J.P. Morgan έπαιξαν βασικό ρόλο στη χρηματοδότηση αυτών των συμφωνιών, συχνά υποστηρίζοντας και τις δύο πλευρές της σύγκρουσης για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Μια βασική στιγμή στο βίντεο είναι η εστίαση στον J.P. Morgan Jr., ο οποίος υπονόμευσε την ουδετερότητα των ΗΠΑ παρέχοντας τεράστια δάνεια στους Συμμάχους. Το 1915, η τράπεζά του χορήγησε δάνειο 500 εκατομμυρίων δολαρίων στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία, την μεγαλύτερη έκδοση ξένων ομολόγων που είχε γίνει ποτέ εκείνη την εποχή. Αυτό έκανε τις ΗΠΑ οικονομικά εξαρτημένες από μια νίκη των Συμμάχων, καθώς μια νίκη της Γερμανίας θα είχε οδηγήσει σε αθέτηση αυτών των δανείων, με καταστροφικές συνέπειες για την αμερικανική οικονομία. Αυτό τελικά ανάγκασε τις ΗΠΑ να εισέλθουν στον πόλεμο το 1917, όχι μόνο για δημοκρατικά ιδανικά αλλά και για να προστατεύσουν τα οικονομικά συμφέροντα της Wall Street.
Ο πόλεμος κόστισε συνολικά 28 δισεκατομμύρια δολάρια, χρηματοδοτούμενα σε μεγάλο βαθμό από ομόλογα και δάνεια, όχι από φόρους. Τραπεζίτες όπως η J.P. Morgan και οι Rothschilds κέρδισαν τεράστιες προμήθειες, ενώ οι απλοί πολίτες – στρατιώτες στα χαρακώματα και οικογένειες στην πατρίδα τους – πλήρωσαν το τίμημα. Το βίντεο δίνει έμφαση στον ανθρώπινο φόρο: 16 εκατομμύρια νεκροί και αυτοκρατορίες που καταστράφηκαν. Μετά τον πόλεμο, η Συνθήκη των Βερσαλλιών οδήγησε σε μια νέα παγίδα χρέους, με αποζημιώσεις που βύθισαν τη Γερμανία σε υπερπληθωρισμό και άνοιξαν το δρόμο για την άνοδο του Χίτλερ.
Το βίντεο ολοκληρώνεται με μια προειδοποίηση ότι οι οικονομικοί μηχανισμοί που κατέστησαν δυνατό τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο εξακολουθούν να είναι επίκαιροι. Οι σύγχρονοι πόλεμοι, οι κυρώσεις και οι διασώσεις του ΔΝΤ αντικατοπτρίζουν την ίδια δυναμική του χρέους και της οικονομικής ισχύος. Σύμφωνα με το βίντεο, οι τραπεζίτες δεν πυροβόλησαν, αλλά το “μελάνι” τους – δάνεια και συμβόλαια – διαμορφώνουν τα περιγράμματα της σύγκρουσης και τη δυστυχία που ακολούθησε.
Το βίντεο υποστηρίζει ότι ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν απλώς μια στρατιωτική και πολιτική σύγκρουση, αλλά κυρίως ένα οικονομικό παιχνίδι που ελέγχονταν από τραπεζίτες. Παρέχοντας δάνεια και στις δύο πλευρές, δημιούργησαν ένα σύστημα στο οποίο ο πόλεμος έγινε αναπόφευκτος και τα δικά τους κέρδη ήταν εγγυημένα. Αυτό το χρηματοπιστωτικό σύστημα, βασισμένο στο χρέος και τον κανόνα του χρυσού, οδήγησε σε τεράστιο ανθρώπινο και οικονομικό κόστος, οι επιπτώσεις του οποίου εξακολουθούν να είναι αισθητές στις σύγχρονες χρηματοπιστωτικές δομές.
Αφήστε μια απάντηση