Εχει βγει τραγική προκήρυξη! Το Voicenews περιμένει να δει ποιος θα αναλάβει το έργο και πόσα ακόμα χρήματα θα χρειαστούν για στατικές παρεμβάσεις!!!
Ανακαίνιση ή πλιάτσικο; Το Δημόσιο πληρώνει 2.293 € το τετραγωνικό για να βάψει τους τοίχους της διαφθοράς της Φοιτητικής Εστίας Αθηνών.
Η Ελλάδα, η χώρα όπου η λογική στα δημόσια έργα πεθαίνει πάντα τελευταία. Η χώρα που μπορεί να ξοδέψει είκοσι τρία εκατομμύρια ευρώ για να «ανακαινίσει» ένα κτίριο, χωρίς κανείς από τους υπευθύνους να αναρωτηθεί αν με τα ίδια χρήματα μπορούσε απλώς να φτιάξει καινούργιο.
Όπως αποκαλύπτει το Voicenews, έπειτα από δική του έρευνα, το κτήριο υπάρχει και η ανακαίνιση είναι πραγματική, το σκάνδαλο δεν είναι η ύπαρξη του έργου, αλλά το πώς ένα αναγκαίο έργο μετατράπηκε σε χρυσό συμβόλαιο, με κόστος που προκαλεί πολιτικό και ηθικό σοκ. Γιατί εδώ δεν έχουμε απλώς μια συντήρηση, αλλά ανακαίνιση σε τιμή «παλατιού!».
Αυτή είναι η νέα ελληνική τραγωδία της φοιτητικής εστίας της Αθήνας, ενός έργου με προϋπολογισμό 19 εκατομμύρια ευρώ προ ΦΠΑ (ή 23,56 εκατομμύρια ευρώ με ΦΠΑ) για ένα συγκρότημα 10.271 τετραγωνικών μέτρων, δηλαδή 2.293 ευρώ ανά τετραγωνικό. Όχι για κατασκευή. Για ανακαίνιση!!!
Το έργο φέρει τη σφραγίδα του ΙΝΕΔΙΒΙΜ και τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Παιδείας, υπό την πολιτική εποπτεία της υπουργού Σοφίας Ζαχαράκη. Η ίδια υπέγραψε τη διάθεση των κονδυλίων, υπερηφανεύτηκε για το “ιστορικό πρόγραμμα αναβάθμισης των φοιτητικών υποδομών” και φωτογραφήθηκε μπροστά από τα παλιά κτίρια της εστίας. Όμως, πριν κρατήσει την πένα της για να εγκρίνει 23,5 εκατομμύρια ευρώ, δεν της πέρασε από το μυαλό μια απλή ερώτηση; Πόσο κοστίζει σήμερα να χτίσεις από την αρχή ένα νέο κτίριο τέτοιου μεγέθους; Μήπως το ΙΝΕΔΙΒΙΜ δεν την ενημέρωσε; Μήπως δεν ήθελε να μάθει; Ή μήπως… ήξεραν όλοι και απλώς προχώρησαν;
Άγνοια ή συνένοχη σιωπή; Ανικανότητα ή κάτι βαθύτερο; Γιατί εδώ δεν μιλάμε για μια λανθασμένη εκτίμηση. Μιλάμε για ένα οικονομικό παράλογο που φωνάζει από μακριά. Όταν μια ανακαίνιση κοστίζει όσο η ανέγερση ενός καινούργιου, δύο τινά συμβαίνουν: ή αυτοί που υπέγραψαν δεν έχουν την παραμικρή ιδέα από κόστη, τεχνικές μελέτες και πραγματική αγορά, ή κάποιοι έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι.
Το ΙΝΕΔΙΒΙΜ, που έχει ήδη στιγματιστεί στο παρελθόν για κακοδιαχείριση, εμφανίζεται ξανά στο επίκεντρο ενός έργου “στρατηγικής σημασίας”. Και η ερώτηση τίθεται απλά, σχεδόν παιδικά: Είστε ανίκανοι ή απλώς διεφθαρμένοι;
Πληρώνουμε την άγνοιά σας ή τη σιωπή σας; Γιατί σε κάθε περίπτωση, ο λογαριασμός πάει στους φοιτητές, στους γονείς τους και σε όλους εμάς που συντηρούμε αυτό το θηρίο της σπατάλης.
ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΖΑΧΑΡΑΚΗ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΤΟ ΤΠΑ, ΕΔΩ
Σε μια αγορά όπου η ανέγερση ενός σύγχρονου ενεργειακά αποδοτικού κτηρίου κοστίζει περίπου 1.500–2.000 ευρώ/τ.μ., το Δημόσιο πληρώνει 2.293 ευρώ/τ.μ. για να αλλάξει σωλήνες και κουφώματα. Κι αυτό παρουσιάζεται ως “επένδυση στη φοιτητική μέριμνα”. Δεν είναι επένδυση· είναι ντροπή.
Αν υπήρχε πραγματική λογοδοσία, η υπουργός θα καλούνταν να εξηγήσει πώς εγκρίθηκε ένα τέτοιο ποσό χωρίς να γίνει σύγκριση με το κόστος νέας κατασκευής. Το ΙΝΕΔΙΒΙΜ θα έπρεπε να δημοσιοποιήσει πλήρη ανάλυση τιμών ανά εργασία, και οι υπηρεσίες του Υπουργείου να δώσουν στη δημοσιότητα τις μελέτες, τις προσφορές, τα πρακτικά και κάθε λεπτομέρεια του έργου.
Αλλά φυσικά, στην Ελλάδα του 2025, αυτά είναι πολυτέλειες. Οι υπουργοί φωτογραφίζονται, τα ιδρύματα «υλοποιούν», τα εκατομμύρια εξατμίζονται, και οι φοιτητές περιμένουν ακόμα ένα δωμάτιο που θα τους κοστίσει 89.000 ευρώ το κεφάλι.
Και κάπου εδώ, η ερώτηση παραμένει αναπάντητη:
Άγνοια κόστους ή δάχτυλο στο μέλι; Ανικανότητα ή απλώς συστημική διαφθορά; Όπως και να το πεις, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, μια ακόμη χρυσή ανακαίνιση για τη μαύρη τρύπα του ελληνικού Δημοσίου.
Αφήστε μια απάντηση