Η γοητεία της ευθύνης του ψηφοφόρου και το νόημα του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος  (Κωνσταντίνος Τασούλας, 2020)

Δεν είναι μόνον όσα μαρτυρεί η Μαρία Καρυστιανού για τον Κ. Τασούλα. Ακούστε την θεσμική άποψη του κ. Τασούλα (το 2020) για το τι σημαίνει «δημοκρατική ψήφος», όπως εύστοχα το εντόπισε ο Πολυχρόνης Καρσαμπάς. ΔΕΝ είναι -λέει- ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ αυτό που λαμβάνει ο βουλευτής από τον ψηφοφόρο. Άρα, αφού εκλεγεί, έχει όλο το δικαίωμα να κάνει τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκε. Πολύ σωστά -κατά τον Κ. Τασούλα- δεν υπάρχει έλεγχος και ανακλητότητα του λαϊκού αντιπροσώπου από τους ψηφοφόρους του. Αυτό το πολίτευμα, τον θεσμό της γοητείας θα εγγυηθεί ο Κ. Τασούλας. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μάντης για να το προβλέψει. Πιο απλά: Πες μου ποιος σε προτείνει, να σου πω ποιος είσαι.

Και δεν χρειάζεται αυτή τη στιγμή να κάνουμε σύγκριση με την στάση του Καποδίστρια, που έβαλε τους ψηφοφόρους να ορκιστούν ότι δεν θα πουλήσουν την ψήφο τους το 1829, ούτε να αναρωτηθούμε σοβαρά, πώς θα την ερμήνευε ο Κ. Τασούλας. Ένα είναι βέβαιο:

Το κατάπτυστο ελληνικό πολιτικό σύστημα αναπαράγει αδιάκοπα τον εαυτό του με απόλυτη συνέπεια.

Επιπρόσθετο στοιχείο του ακραίου θεσμικού ευτελισμού & κερασάκι στην τούρτα της πολιτικής σαπίλας, αποτελεί η «ιερή αγανάκτηση» των αριστερών, ότι -τάχα- ο Τασούλας αποτελεί ξένο σώμα ως προς την πρόοδο. Υπάρχει πιο προοδευτική πολιτειακή ερμηνεία από την τασούλεια;

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΨΗΦΟΣ = ΓΟΗΤΕΙΑ

Αναδημοσίευση από http://oimaskespeftoun.blogspot.com/