Η βρετανική κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική αγνοίας των αναγκών των ηλικιωμένων. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες καλούνται να μην περιθάλψουν τους ηλικιωμένους και να τους αφήσουν να πεθάνουν για να εξοικονομήσουν νοσοκομειακά κρεβάτια και να μειώσουν το κόστος, αναφέρει το The Exposé.

Το όριο ηλικίας για την ανάνηψη είναι συχνά τα 55 ή τα 50 έτη. Όποιος είναι άνω των 60 ετών θεωρείται ηλικιωμένος και αποτελεί βάρος για την κοινωνία.

Οι ηλικιωμένοι ασθενείς υποφέρουν συχνά από πόνους, βρώμικα σεντόνια και χωρίς φαγητό ή ποτό. Πολλές περιπτώσεις παραμέλησης, κακοποίησης και άδικης μεταχείρισης αναφέρονται σε νοσοκομεία και γηροκομεία.

Από τον Dr. Βέρνον Κόλμαν

Στη Βρετανία είναι πλέον επίσημη κυβερνητική πολιτική να αγνοεί τις ανάγκες των ηλικιωμένων. Αυτή η πολιτική είναι κοινή σε όλο τον κόσμο. Λέγεται στους γιατρούς και στις νοσοκόμες να αφήσουν τους ηλικιωμένους να πεθάνουν – και να αποκλείσουν τη θεραπεία που θα μπορούσε να σώσει τη ζωή τους. Λέγεται στο προσωπικό του νοσοκομείου να στερήσει τους ηλικιωμένους από φαγητό και νερό, ώστε να πεθάνουν αντί να πάρουν κρεβάτια στο νοσοκομείο. Στο προσωπικό του γηροκομείου έχει δοθεί ακόμη και το δικαίωμα να καταπραΰνει ηλικιωμένους ασθενείς εν αγνοία τους. Ο μόνος -ισμός που κανείς δεν νοιάζεται είναι ο ηλικισμός.

Αλλά σε ποια ηλικία επιτρέπεται να πεθάνουν οι ασθενείς; Και πόσο χρονών είναι πολύ μεγάλο για να αναζωογονηθούν ασθενείς; Σε ποιο σημείο η κοινωνία έχει το δικαίωμα να πει, «Έζησες αρκετά, τώρα πρέπει να πεθάνεις και να ανοίξεις δρόμο για κάποιον άλλο»; Και γιατί να αποφασίζεται η ανάνηψη με βάση την ηλικία; Θα μπορούσατε να υποστηρίξετε ότι θα ήταν εξίσου λογικό να αποφασίσετε με βάση τον πλούτο ή την ομορφιά. Όμως οι διακρίσεις λόγω ηλικίας είναι πλέον επίσημα αποδεκτές. Όποιος είναι άνω των 60 είναι πλέον επίσημα ηλικιωμένος, αν και σε έναν αυξανόμενο αριθμό νοσοκομείων το όριο ηλικίας για ανάνηψη είναι τα 55 ή και τα 50.

Ζούμε σε έναν πολιτικά ορθό κόσμο, αλλά οι ηλικιωμένοι δεν μετράνε – ειδικά αν είναι λευκοί και Άγγλοι. Αναφορά μετά από αναφορά δείχνει ηλικιωμένους ασθενείς να μένουν με πόνο, σε βρώμικα σεντόνια. Οι ηλικιωμένοι ασθενείς στο νοσοκομείο αγνοούνται από το προσωπικό και λιμοκτονούν, ακόμη και τους αρνούνται νερό εάν δεν μπορούν να σηκωθούν από το κρεβάτι για να το πάρουν οι ίδιοι.

Οι ηλικιωμένοι είναι ένα βάρος που η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά και έτσι οι πολιτικοί θα συνεχίσουν να εγκρίνουν όποιες μεθόδους είναι απαραίτητες για να διασφαλίσουν ότι ο αριθμός των βαρέων ηλικιωμένων θα περιοριστεί στο ελάχιστο. Η ύπαρξη ενός παράλογου κλάδου της ιατρικής που ονομάζεται γηριατρική χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για να σπρώξει τους ηλικιωμένους σε μη προνομιούχους θαλάμους και να τους παράσχει ιατρική περίθαλψη δεύτερης κατηγορίας. Τον Φεβρουάριο του 2011, μια επίσημη έκθεση καταδίκασε το NHS για την «απάνθρωπη μεταχείριση των ηλικιωμένων ασθενών» και ανέφερε ότι τα νοσοκομεία του NHS «δεν πληρούν ούτε τα πιο βασικά πρότυπα περίθαλψης» για τα άτομα άνω των 65 ετών. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το NHS αντιμετωπίζει τους ηλικιωμένους με περιφρόνηση. (Παλιά έλεγαν ότι μπορείς να κρίνεις έναν πολιτισμό από τον τρόπο που φέρεται στους πρεσβύτερους του.)

Τον Φεβρουάριο του 2005 αποκαλύφθηκε ότι η κυβέρνηση είχε συμβουλεύσει ότι οι ασθενείς στα νοσοκομεία με ελάχιστες ελπίδες ανάκαμψης θα έπρεπε να επιτρέπεται να πεθάνουν λόγω του κόστους διατήρησης στη ζωή. Η κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος πρότεινε να στερηθούν «ηλικιωμένοι» το δικαίωμα σε φαγητό και νερό εάν πέσουν σε κώμα ή δεν μπορούσαν να μιλήσουν από μόνοι τους. Τόσο πολλή ελπίδα για τα θύματα εγκεφαλικού. Η κυβέρνηση υποστήριξε ότι η ανάγκη μείωσης του κόστους υπερισχύει της ανάγκης διατήρησης της ζωής των ασθενών και αποφάσισε ότι είχε το δικαίωμα να ανατρέψει μια απόφαση για το δικαίωμα στη ζωή που είχε εκδοθεί όταν ένας δικαστής διέταξε ότι η τεχνητή διατροφή και η ενυδάτωση δεν έπρεπε να να αποσυρθεί εκτός εάν η ζωή ενός ασθενούς θα μπορούσε να περιγραφεί ως «αφόρητη». (Ο δικαστής είχε προσθέσει ότι σε περίπτωση αμφιβολίας, η διατήρηση της ζωής θα πρέπει να έχει προτεραιότητα.)

Φυσικά, η παρακράτηση τροφής και νερού από τους ηλικιωμένους είναι μερικές φορές περισσότερο αποτέλεσμα ανικανότητας παρά επίσημης πολιτικής. Όταν η μητέρα μου ήταν στο νοσοκομείο στο Έξετερ δεν μπορούσε να ταΐσει τον εαυτό της, αλλά το προσωπικό δεν της έδινε φαγητό. Αν κανένα μέλος της οικογένειας δεν μπορούσε να έρθει στο νοσοκομείο για να τη ταΐσει, δεν θα έτρωγε. Τοποθέτησαν ποτά στο δίσκο της και μετά απομακρύνθηκαν ανέγγιχτα. «Δεν διψάς σήμερα;» θα ρωτούσε χαρούμενα ένας ηλίθιος.

Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση αντλεί χρήματα για να επιδοτήσει τη ζωή των τεμπέληδων και των ντροπαλών για εργασία. Υγιείς 30χρονοι κάθονται γύρω από τα τσιπάκια και τις κοιλιές μπύρας, πεσμένοι μπροστά από τις ψηφιακές τηλεοράσεις τους υψηλής ευκρίνειας βλέποντας την επιλογή της κρατικής επιδοτούμενης δορυφορικής τηλεόρασης, τα παράθυρα ανοίγουν για να διαφύγει η ζέστη γιατί είναι πιο εύκολη από την κεντρικήγια να χαμηλώσετε τη θέρμανση.

Οι ηλικιωμένοι χαρακτηρίζονται ως η «ανεπιθύμητη γενιά»: πολιτική ντροπή. Οι ηλικιωμένοι που τυφλώνονται λόγω της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας δεν λαμβάνουν φάρμακα που θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει την τύφλωση τους. Οι ηλικιωμένοι θεωρούνται ακριβοί, άχρηστοι και αντικαταστάσιμοι. Η θεωρία είναι ότι δεν συνεισφέρουν και σπάνια ψηφίζουν και ως εκ τούτου μπορούν να αγνοηθούν. Αλλά όσοι το πιστεύουν αυτό θα γεράσουν νωρίτερα από όσο νομίζουν. Και ο ορισμός του «παλιού» γίνεται νεότερος με το χρόνο.

Οι πόλεμοι μας έχουν διδάξει ότι οι άνθρωποι φαίνονται πρόθυμοι να δεχτούν κάθε είδους τρομερά πράγματα ως φυσιολογικά. Αλλά πόσο απίστευτα φρικτό είναι να δέχονται οι γιατροί και οι νοσοκόμες ότι οι ηλικιωμένοι (επίσημα οι άνω των 60 ετών) πρέπει να πεθάνουν επειδή δεν είναι κερδοφόρο να κρατηθούν στη ζωή. Η επίσημη στάση φαίνεται να είναι ότι οι ηλικιωμένοι δεν έχουν σημασία και δεν έχουν δικαιώματα μόνο και μόνο επειδή είναι ηλικιωμένοι. Στα μέσα Αυγούστου 2007, μια Επίλεκτη Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αποτελούμενη από βουλευτές και συναδέλφους, ανέφερε ότι το 21% των νοσοκομείων και των οίκων φροντίδας δεν πληρούσαν ούτε καν τα ελάχιστα πρότυπα αξιοπρέπειας και ιδιωτικότητας για τους ηλικιωμένους. Η επιτροπή είπε ότι βρήκε στοιχεία παραμέλησης, κακοποίησης, διακρίσεων και άδικης μεταχείρισης αδύναμων, ηλικιωμένων ατόμων. (Η ανακάλυψή τους δεν ήταν έκπληξη για όσους από εμάς εκθέτουμε τέτοιες καταχρήσεις για δεκαετίες.)

Μια εκπληκτική (και τρομακτική) έρευνα σε αναγνώστες των περιοδικών Nursing Standard και Nursing Older People διαπίστωσε ότι λιγότερες από μία στις έξι νοσοκόμες είπαν ότι τίποτα δεν θα τους εμπόδιζε να αναφέρουν κακοποίηση ηλικιωμένων που τη φροντίζουν.

Με άλλα λόγια, πέντε στις έξι νοσοκόμες θα αποτυγχάνουν, τουλάχιστον μερικές φορές, να αναφέρουν την κακοποίηση των ηλικιωμένων που πληρώνονται για να φροντίζουν. Άρα, κατά τη γνώμη μου, πέντε στις έξι νοσοκόμες δεν είναι ικανές να γίνουν νοσοκόμες.

https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/ads?gdpr=1&gdpr_consent=CQLlOMAQLlOMAEsACBENBZFgAAAAAEPgABpYAAAOhSD2F2K2kKFkPCmwXYAYBCujYAAhQgAAAkCBMACgAUgQAgFJIAgCIFAAAAAAAAAQEiCQAAQABAAAIACgAAAAAAIAAAAAAAQQAABAAIAAAAAAAAEAQAAIAAQAAAAIAABEhCAAQQAEAAAAAAAQAAAAAAAAAAABAAA&addtl_consent=2~~dv.70.89.93.108.122.149.196.236.259.311.313.323.358.415.442.449.486.494.495.540.574.609.864.981.1029.1048.1051.1095.1097.1126.1205.1276.1301.1365.1415.1449.1514.1570.1577.1598.1651.1716.1735.1753.1765.1870.1878.1889.1958.1960.2072.2253.2299.2373.2415.2506.2526.2531.2568.2571.2575.2624.2677.2778&client=ca-pub-5912680832717591&output=html&h=150&slotname=4933942494&adk=1767594619&adf=997354125&pi=t.ma~as.4933942494&w=600&abgtt=6&fwrn=4&lmt=1737434621&rafmt=11&format=600×150&url=https%3A%2F%2Fkorakas-news.gr%2Fean-eiste-ano-ton-50-eton-i-kyvernisi-sas-thelei-nekro%2F&wgl=1&uach=WyJMaW51eCIsIjYuMTIuNCIsIng4NiIsIiIsIjExOS4wIixudWxsLDAsbnVsbCwiNjQiLFtbIkNocm9taXVtIiwiMTE5LjAiXSxbIk5vdD9BX0JyYW5kIiwiMjQuMC4wLjAiXV0sMF0.&dt=1737434563694&bpp=2&bdt=218&idt=402&shv=r20250114&mjsv=m202501160401&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&eo_id_str=ID%3D164dbcb15cad0287%3AT%3D1737434560%3ART%3D1737434560%3AS%3DAA-AfjYyv-MW1IGYpm11TskVoAhl&prev_fmts=0x0%2C600x150%2C300x250%2C600x150%2C600x150&nras=1&correlator=4641807335769&frm=20&pv=1&rplot=4&u_tz=120&u_his=1&u_h=900&u_w=1600&u_ah=873&u_aw=1600&u_cd=24&u_sd=1&dmc=8&adx=303&ady=4717&biw=1585&bih=796&scr_x=0&scr_y=0&eid=31089806%2C95333410%2C95350245%2C31089852&oid=2&pvsid=1382469392481316&tmod=32554348&uas=0&nvt=1&ref=https%3A%2F%2Fkorakas-news.gr%2F&fc=1920&brdim=0%2C0%2C0%2C0%2C1600%2C27%2C0%2C0%2C1600%2C796&vis=1&rsz=%7C%7CeEbr%7C&abl=CS&pfx=0&fu=128&bc=31&bz=0&ifi=5&uci=a!5&btvi=3&fsb=1&dtd=57789

Θα αγνοούσαν τόσο εύκολα αυτές οι ίδιες νοσοκόμες την κακοποίηση παιδιών;

Υποψιάζομαι ότι όχι.

Αυτό είναι εντελώς αποτρόπαιο και κατηγορητήριο για το σύγχρονο νοσηλευτικό επάγγελμα.

Η ίδια μελέτη έδειξε ότι έξι στις δέκα νοσοκόμες θα έκαναν τα στραβά μάτια στην κακοποίηση ηλικιωμένων. Δεν θα έλεγαν τίποτε αν ήξεραν ότι ένας ηλικιωμένος ασθενής ή ένοικος του γηροκομείου ξυλοκοπούνταν, εκφοβίζονταν ή ληστεύονταν.

Γιατί οι νοσηλευτές εγκαταλείπουν τους ασθενείς τους;

Ένας λόγος είναι η δειλία.

Απίστευτα, οι νοσηλευτές φαίνεται να φοβούνται να αναφέρουν την κακοποίηση σε περίπτωση που οι ίδιοι κακοποιηθούν από το άτομο που διαπράττει την κακοποίηση.

Ω, παρακαλώ.

Ένας άλλος λόγος, προφανώς, είναι «ο φόβος της παρερμηνείας της κατάστασης».

Τι είδους πολιτικά ορθή ανοησία είναι αυτή;

Οι ασθενείς νοσοκομείων και οι κάτοικοι γηροκομείων υποφέρουν τώρα συχνά από υποσιτισμό και αφυδάτωση, κακοποίηση και σκληρή μεταχείριση, έλλειψη ιδιωτικότητας, παραμέληση, κακή υγιεινή και εκφοβισμό. Χιλιάδες και χιλιάδες ηλικιωμένοι μένουν με βρώμικα ρούχα για ώρες.

Μήπως επειδή πάρα πολλές σύγχρονες νοσοκόμες είναι τεμπέληδες, ανόητες και ανίκανες; Πάρα πολλοί είναι υπερβολικά αυτο-απορροφημένοι για να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το να κοιτάζουν την οθόνη του υπολογιστή όλη μέρα.

Κατά τη γνώμη μου, οι νοσοκόμες που δεν λένε τίποτα όταν βλέπουν κακοποίηση είναι εξίσου ένοχοι με τους κακοποιούς. Ένα άλλοτε σπουδαίο επάγγελμα βρίσκεται σήμερα σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι ήταν στην εποχή του Ντίκενς. Είναι τόσο παλιομοδίτικο εκ μέρους μου να πιστεύω ότι κάθε νοσοκόμα πρέπει πάντα να αναφέρει κάθε περιστατικό κακοποίησης; Πάντα. Ανεξαιρετώς.

Οι διακρίσεις λόγω ηλικίας, όπως φαίνεται, είναι πλέον ενδημικές στην υγειονομική περίθαλψη. Μια αναγνώστρια μου έγραψε ότι όταν επισκέφτηκε τον γιατρό της παραπονούμενος για πόνο στα γόνατα, ο γιατρός της πολύ απότομα της είπε ότι το πρόβλημά της ήταν ότι ζούσε πολύ. Ήταν συντετριμμένη. «Δεν ήταν αστείο», μου είπε. «Το εννοούσε». Τους μήνες πριν πεθάνει, ο πατέρας μου παραπονέθηκε επανειλημμένα: «Οι άνθρωποι με αντιμετωπίζουν σαν ανόητο επειδή είμαι μεγάλος». Ένας 79χρονος αναγνώστης μου είπε: «Αν είσαι πάνω από 55, σε θέλουν νεκρό γιατί είσαι πολύ ακριβός στη ζωή».

https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/ads?gdpr=1&gdpr_consent=CQLlOMAQLlOMAEsACBENBZFgAAAAAEPgABpYAAAOhSD2F2K2kKFkPCmwXYAYBCujYAAhQgAAAkCBMACgAUgQAgFJIAgCIFAAAAAAAAAQEiCQAAQABAAAIACgAAAAAAIAAAAAAAQQAABAAIAAAAAAAAEAQAAIAAQAAAAIAABEhCAAQQAEAAAAAAAQAAAAAAAAAAABAAA&addtl_consent=2~~dv.70.89.93.108.122.149.196.236.259.311.313.323.358.415.442.449.486.494.495.540.574.609.864.981.1029.1048.1051.1095.1097.1126.1205.1276.1301.1365.1415.1449.1514.1570.1577.1598.1651.1716.1735.1753.1765.1870.1878.1889.1958.1960.2072.2253.2299.2373.2415.2506.2526.2531.2568.2571.2575.2624.2677.2778&client=ca-pub-5912680832717591&output=html&h=150&slotname=4933942494&adk=1767594619&adf=4042766067&pi=t.ma~as.4933942494&w=600&abgtt=6&fwrn=4&lmt=1737434621&rafmt=11&format=600×150&url=https%3A%2F%2Fkorakas-news.gr%2Fean-eiste-ano-ton-50-eton-i-kyvernisi-sas-thelei-nekro%2F&wgl=1&uach=WyJMaW51eCIsIjYuMTIuNCIsIng4NiIsIiIsIjExOS4wIixudWxsLDAsbnVsbCwiNjQiLFtbIkNocm9taXVtIiwiMTE5LjAiXSxbIk5vdD9BX0JyYW5kIiwiMjQuMC4wLjAiXV0sMF0.&dt=1737434563696&bpp=1&bdt=219&idt=957&shv=r20250114&mjsv=m202501160401&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&eo_id_str=ID%3D164dbcb15cad0287%3AT%3D1737434560%3ART%3D1737434560%3AS%3DAA-AfjYyv-MW1IGYpm11TskVoAhl&prev_fmts=0x0%2C600x150%2C300x250%2C600x150%2C600x150%2C600x150&nras=1&correlator=4641807335769&frm=20&pv=1&rplot=4&u_tz=120&u_his=1&u_h=900&u_w=1600&u_ah=873&u_aw=1600&u_cd=24&u_sd=1&dmc=8&adx=303&ady=6087&biw=1585&bih=796&scr_x=0&scr_y=0&eid=31089806%2C95333410%2C95350245%2C31089852&oid=2&pvsid=1382469392481316&tmod=32554348&uas=0&nvt=1&ref=https%3A%2F%2Fkorakas-news.gr%2F&fc=1920&brdim=0%2C0%2C0%2C0%2C1600%2C27%2C0%2C0%2C1600%2C796&vis=1&rsz=%7C%7CeEbr%7C&abl=CS&pfx=0&fu=128&bc=31&bz=0&ifi=6&uci=a!6&btvi=4&fsb=1&dtd=57799

Τώρα ζούμε σε έναν κόσμο όπου θεωρείται αποδεκτό για άνδρες και γυναίκες να μοιράζονται ένα τμήμα. όπου οι τουαλέτες του νοσοκομείου είναι τόσο βρώμικες που οι ασθενείς φοβούνται να τις χρησιμοποιήσουν. όπου οι οδοντίατροι είναι τόσο σπάνιοι και ακριβοί που οι άνθρωποι πρέπει να βγάλουν μόνοι τους τα δόντια τους χρησιμοποιώντας ένα κομμάτι σπάγκου δεμένο σε ένα πόμολο πόρτας. Όμως είναι ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι που θεωρούνται μιας χρήσης και άσχετοι. Οι ηλικιωμένοι είναι αυτοί που δεν έχουν δικαιώματακαι έχουν. Ο σεξισμός και ο ρατσισμός απαγορεύονται, αλλά οι διακρίσεις λόγω ηλικίας δεν είναι. Πράγματι, φαίνεται ότι οι διακρίσεις λόγω ηλικίας είναι πλέον μια κρατική προκατάληψη. Οι βίαιοι, άγριοι νέοι που πιάνονται να επιτίθενται σε ηλικιωμένους, νομοταγείς πολίτες είναι πιθανό να «τιμωρηθούν» με μια χούφτα κουπόνια που τους δίνουν το δικαίωμα σε μια χούφτα δωρεάν CD (οι στίχοι των οποίων μπορεί να ενθαρρύνουν περισσότερη βία), αλλά έντιμοι, ηλικιωμένοι πολίτες που δεν μπορούν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους καταλήγουν στη φυλακή.

Όταν οι γιατροί είναι κρατικοί, οι κυβερνητικές προτεραιότητες αναλαμβάνουν. Και έτσι οι ηλικιωμένοι, που θεωρούνται ακριβό βάρος, θεωρούνται αντικαταστάσιμοι.

Σημείωση: Το παραπάνω δοκίμιο προέρχεται από το βιβλίο του Vernon Coleman με τίτλο «Γιατί και πώς οι γιατροί σκοτώνουν περισσότερους ανθρώπους από τον καρκίνο» ‘Why and how doctors kill more people than cancer‘. Το βιβλίο είναι διαθέσιμο μέσω του βιβλιοπωλείου στην ιστοσελίδα του.

Αναδημοσίευση από https://korakas-news.gr/