Τα μετρητά αντιπροσωπεύουν μια μορφή ελευθερίας – η χρήση τους είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ελεγχθεί. Γι’ αυτό οι παγκοσμιοποιητικοί οργανισμοί όπως η ΕΕ, ο ΟΗΕ, ο ΠΟΥ και οι παγκόσμιοι τραπεζικοί οργανισμοί όπως η BIS (Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών) και η Παγκόσμια Τράπεζα θέλουν να τα αντικαταστήσουν με προγραμματιζόμενο ψηφιακό χρήμα κεντρικής τράπεζας.
Η «πανδημία» του COVID ήταν μια δοκιμαστική περίοδος για να πειστεί ο πληθυσμός να συμφωνήσει με τους περιορισμούς και την κατάργηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Ένα σημαντικό μέσο ήταν το ψηφιακό πιστοποιητικό εμβολιασμού, το οποίο έγινε ο πρόδρομος της ψηφιακής ταυτότητας. Η επιβολή των μέτρων για τον κορωνοϊό θα ήταν πολύ πιο εύκολη αν υπήρχαν ήδη προγραμματιζόμενο ψηφιακό χρήμα κεντρικής τράπεζας. Τότε ο εμβολιασμός θα μπορούσε να είχε προγραμματιστεί ως προϋπόθεση για την έγκριση πληρωμών – όλα ενσωματωμένα στο ψηφιακό πορτοφόλι.
Αυτές οι προθέσεις είναι επίσης ο στόχος των συνεχιζόμενων περιορισμών της ΕΕ στις πληρωμές με μετρητά. Τα όρια μειώνονται συνεχώς.
Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Hakon von Holst δημοσίευσε πρόσφατα ένα βιβλίο για αυτό το θέμα, με τίτλο «Πόλεμος κατά των μετρητών: Γιατί χρειαζόμαστε κέρματα και χαρτονομίσματα για την ελευθερία μας» – μια συμπαγής έκδοση 80 σελίδων με 182 αναφορές.
Υπάρχουν επί του παρόντος αρκετές εξελίξεις που καθιστούν απαραίτητη την υπεράσπιση των μετρητών:
Η ανώνυμη εκστρατεία της PayPal κατά των μετρητών μπορεί να βρεθεί παντού σε σιδηροδρομικούς σταθμούς και στάσεις λεωφορείων στη Γερμανία.
Η αυξημένη χρήση του τομέα των ψηφιακών πληρωμών στη Γερμανία. Ενώ τα κόμματα του συνασπισμού είχαν μόλις υιοθετήσει την υποχρεωτική αποδοχή των ψηφιακών μεθόδων πληρωμής στο λιανικό εμπόριο, μια συμμαχία των Visa, Mastercard, Commerzbank και Deutsche Bank ξεκίνησε την εκστρατεία «Η Γερμανία πληρώνει ψηφιακά» στις 26 Μαρτίου. Οι έμποροι που εισάγουν μια συσκευή πληρωμής με κάρτα για πρώτη φορά απαλλάσσονται από τα τέλη πληρωμής για ένα έτος.
Η συνεχιζόμενη χρηματοδότηση οργανισμών κατά των μετρητών στις αναπτυσσόμενες χώρες – ακόμη και υπό τη νέα γερμανική κυβέρνηση.
Νόμοι για την προστασία της αποδοχής ή της πρόσβασης σε μετρητά καταρτίζονται επί του παρόντος σε χώρες όπως η Ολλανδία, η Ιρλανδία, η Σλοβενία, η Ουγγαρία και η Σουηδία. Στη Γερμανία, η νομοθετική εξουσία δεν έχει ακόμη λάβει μέτρα, αλλά στην Αυστρία, το Αυστριακό Κόμμα της Ελευθερίας (FPÖ) έχει κάνει ένα τέτοιο βήμα.
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε:
Το βλέπετε σχεδόν σε κάθε ταμείο: οι πελάτες βγάζουν όλο και περισσότερο την κάρτα ή το κινητό τους τηλέφωνο για να πληρώσουν για τις αγορές τους. Είναι αυτό το πνεύμα της εποχής, η πρόοδος, ο δρόμος προς τα εμπρός; Ωστόσο, αυτή η υποτιθέμενη ευκολία έχει μια παγίδα: όποιος πληρώνει με κάρτα, πληρώνει με τα δεδομένα του. Όχι μόνο είναι ανιχνεύσιμος ο χρόνος και ο τόπος της αγοράς, αλλά και το καλάθι αγορών αποκτά μια ταυτότητα. Οι ηλεκτρονικές χρεώσεις από τον τραπεζικό λογαριασμό γίνονται έτσι ένα «λεπτομερές ημερολόγιο της ζωής μας», όπως το έθεσε εύστοχα ο οικονομικός δημοσιογράφος Norbert Häring. Η πληρωμή με μετρητά όχι μόνο προστατεύει το απόρρητό μας – έχουμε επίσης μια πολύ καλύτερη εικόνα των οικονομικών μας. Και ακόμη και σε περίπτωση διακοπής ρεύματος, μπορούμε ακόμα να προμηθευτούμε τα βασικά μας είδη πρώτης ανάγκης.
Ποιος έχει συμφέρον από τη σταδιακή κατάργηση των μετρητών; Πρόκειται πραγματικά για την καταπολέμηση του ξεπλύματος χρήματος και της τρομοκρατίας ή μήπως υπάρχουν πολλά περισσότερα; Ποιοι είναι οι παράγοντες στην πολιτική και τον χρηματοπιστωτικό τομέα και ποιες μεθόδους χρησιμοποιούν; Τι θα σήμαινε η σχεδιαζόμενη παγκόσμια εισαγωγή κρατικών ψηφιακών νομισμάτων; Και: τι μπορούμε να κάνουμε για τον περιορισμό της ελευθερίας μας;
Παρόλο που οι ιδιωτικοί, κρατικοί και δημοτικοί φορείς μας δυσκολεύουν ολοένα και περισσότερο, μπορούμε να το ελέγξουμε μόνοι μας – συνεχίζοντας να πληρώνουμε με μετρητά!
Αφήστε μια απάντηση